Dag 18

Liedje

Laten we vandaag eens gezellig beginnen met een liedje. Herinnert u zich deze nog, nog, nog. Daar heb je Flipper, Flipper, hij is geweldig.
Wat een dolfijn om trots op te zijn. Zit hij erin? Dan houden we hem op de achtergrond in ons hoofd tijdens het lezen. Zo begint vandaag onze dag. We gaan direct na het ontbijt met de eigenaars van de villa, op de scooter, naar de zee. We parkeren de scooter 20 meter van de boot. We lopen door het zwarte zand en maken kennis met onze kapitein. Hij helpt ons aan boord en samen met nog een aantal boten varen we af. Na ongeveer tien minuten varen zien we de eerste dolfijnen al boven het water uit komen. Nog niet helemaal, maar alleen hun ruggetjes. We varen er achteraan en zo plotseling als dat ze er waren zijn ze ook weer weg. We draaien een paar rondjes en met zes paar arends ogen speuren we in de rondte. Ja daar wijs ik, nee dat was een golf. De kapitein geeft gas en vaart de andere kant op. Hij heeft met al zijn ervaring al weer wat gezien. Weer zien we alleen ruggen. Ik wil salto's en schroeven. Ik wil dat ze aan de zijkant door een hoepel springen en met een bal op hun neus kunstjes doen, maar van dit alles niets. We varen van de ene naar de andere kant op zoek naar Flipper, Flipper hij is geweldig. Zit hij er nog in. Dan spotten we ze weer, maar voordat we dichtbij kunnen komen zijn ze alweer weg. Ik begin me aan de ene kant een beetje ongemakkelijk te voelen, want zijn we deze diertjes niet aan het opjagen? Aan de andere kant denk ik, ze kunnen gewoon weg zwemmen het is nou niet dat ze hier gevangen zitten en geen kant op kunnen. Ze blijven zelf ook gewoon terug komen, toch een beetje alsof ze er een spelletje van maken. We gaan nu naar een andere spot. Deze ligt iets verder dus we varen ongeveer 20 minuten langs de kustlijn. Op deze nieuwe plek aangekomen zien we direct een dolfijn uit het water springen. Hij springt uit het water draait in de rondte en verdwijnt weer. Is dit dan onze Flipper, flipper hij is geweldig. We mogen nu aan de zijkant van de boot hangen. Aan de zijkant zitten twee drijvers en daar kan je op zitten. Volledig uitgerust met snorkelmasker klimmen we uit de boot het water in en gaan lekker hangen. De kapitein ziet weer wat dolfijnen en gaat er achteraan. De dolfijnen komen nu echt boven het water uit. Met ons masker op kijken we onderwater. Er gaan wel meer dan dertig, gokje, dolfijnen onder ons langs. Wat een gaaf gezicht. Ik heb nog nooit zoveel dolfijnen bij elkaar gezien. Na een half uurtje hebben we genoeg gezien en vaart de kapitein ons naar een snorkelplek. We hebben natuurlijk al veel gesnorkeld, maar hier schijnen echt heel veel vissen te zitten. Op de plek aangekomen spring ik te water en kijk door het masker heen. Zo snel dat ik uit de boot sprong zat ik er ook weer in. Niet vanwege een enge vis, of een haai of iets nog gevaarlijker. Nee ik schrok door de enorme hoeveelheid vissen. Ik had bijna het gevoel dat ik in zo'n dokter fish aquarium, waar die visjes aan je grote schimmel tenen zuigen, getver, was gesprongen. Ik doe nog een poging. Jeetje wat een vissen. Mooie gekleurde ook. Niet heel veel mooier dan dat we al hadden gezien, maar wel leuk om te zien. Chloë vermaakt zich onder water met de vissen en na een kwartier gaan we richting het begin punt terug. Bij aankomst stappen we op de scooter en rijden we terug naar de villa, waar we even lekker bij het zwembad gaan zitten.

Bubbelbad

Het is inmiddels 13.15 en beginnen een beetje honger te krijgen. Van de kleine, maar gevarieerde kaart, kiezen we alle drie iets te eten. Chloë neemt pasta en wij nemen een sandwich ala alamanda, de naam van de villa. Na ongeveer een kwartier word het eten bij ons op het bedje bezorgd. De sandwich is te vergelijken met een club sandwich inclusief de bij behorende friet. De sandwich is rijkelijk belegd en smaakt heerlijk. Ook Chloë laat haar de pasta goed smaken. Na het eten spring ik op één van de zitzakken die in het water drijven en val in slaap. Heerlijk even deinen alsof ik weer op de piratenboot zit. Als ik weer wakker word na een half uurtje gaan we het bubbelbad uitproberen. Het bubbelbad is net nieuw en ligt een stukje lager in de tuin. Hier komt nog een terras, maar dat is er nog niet. We lopen over het gras naar het bad. Gisteren is het bad gevuld en vandaag door de zon een beetje opgewarmd. We stappen erin en kunnen concluderen dat het water best snel opwarmt. We bubbelen wat en gaan daarna terug naar het grote zwembad. 

Souvenirs 

Er is hier in de buurt, half uurtje met de scooter, een hele grote souvenir winkel. Brenda heeft Chloë beloofd er een keer heen te gaan. Nu is dus dat beloofde moment. We gaan op de scooter naar beneden en komen op de grote weg. Het is inderdaad nog wel een flink stuk rijden. Na een half uurtje staan we voor de deur. Het is een hele grote winkel met allerlei souvenirs, tenminste dat leek zo. Meer dan de helft is gevuld met sarongs en de rest met eten, huidverzorgingsproducten en goed bedoelde rotzooi. Chloë vind wel wat leuke dingen, maar of je het nou souvenirs winkel moet noemen. Er lopen meer locals dan toeristen. We gaan met wat kleine dingen terug naar de villa. Waar we nog even bij het zwembad van een prachtige zonsondergang genieten. Nadat de zon is ondergegaan springen we onder de douche en springen we om 19.00 in de gratis shuttle die ons naar het dorp beneden brengt. We vinden een leuk tentje met live muziek en ook het eten is heerlijk. Om half tien staat de shuttle weer gereed en brengt ons weer naar boven. Bij het zwembad zitten nog een paar andere gasten die iets te rumoerig zijn, dus deze maan ik tot stilte. Nee hoor het is pas tien uur dus we gaan erbij zitten en kletsen nog wat over Bali. Hoe het ons heeft verbaasd en hoeveel mooie dingen wij hier hebben gezien. Je moet dan wel echt even uit het zuiden vandaan. Zoek en boek wat meer afgelegen hotels of guesthouses. Pak, als je het durft de scooter, als je eenmaal in het verkeer zit valt het best mee. Je zal alleen even aan het links rijden moeten wennen. Wees niet bang om een foutje te maken, want agressie kunnen ze hier niet. Ik heb het niet mee gemaakt. Net zo als Sidemen heeft Lovina ons verbaasd. De villa waar we nu verblijven ligt op een berg, wat verder van het dorp vandaan, maar het uitzicht en de service maakt dit meer dan goed. De gratis shuttle zorgt voor de connectie met het dorp. Je kan dus van de rust en van de drukte genieten. We hebben nu nog één hele dag te gaan en gaan deze denk ik met een boek, want daar had ik nog geen bladzijde uit gelezen, bij het zwembad doorbrengen. De blog zal dus morgen iets korter zijn, of jullie moeten willen weten wat ik gelezen heb. 

Trouwen 

Hier op Bali ben je natuurlijk ver weg van al je familie, vrienden, kennissen en natuurlijk onze klanten. Soms heb je ook wel eens klanten die al heeeeel lang komen. Soms heb je zelfs klanten die kennissen worden en heel soms ook klanten die vrienden worden. Wij zijn verstoten van al het nieuws wat er in Nederland gebeurd, bewust. Als wij thuis komen kan Nederland losgekomen zijn van Duitsland en België en afgedreven zijn naar Engeland en wij weten dat niet. Het intereseerd ons ook niet. Ook Brenda haar telefoon ligt bewust thuis, maar soms druppelt er een klein maar gewilt nieuwsberichtje door. Vanmorgen werd ik wakker met het nieuws dat er een jaren lange klant, kennis, vriendin vul hem in zoals je wilt, stiekem getrouwd is. Ik weet dat zij een trouwe lezer is van de blog en via deze weg willen wij haar, haar man en kinderen vanuit haar geliefde Bali, van harte feliciteren en een lang gelukkig leven toewensen met elkaar. Het is hun gegund. 

Tot morgen.