Dag 2

Vroeg wakker

We zagen het natuurlijk al aankomen, vroeg wakker worden na een tijdsverschil. Het is 3.00 uur als ik voor het eerst wakker word. Wat moet ik al die tijd doen voordat het echt tijd is om op te staan. Niets, dus ik probeer het toch nog even. Om 5.00 uur ben ik er dan echt klaar mee. Ik ga het verhaal van gisteren af typen, omdat mij dat eergisteren niet meer lukte. Ik zet hem online en we gaan er om 6.00 uit om koffie te zetten. Chloë een appje gestuurd, om te kijken of ze al wakker is, maar die reageert nog niet. We drinken koffie en lopen een klein rondje. Het is hier heerlijk. Alleen al het feit dat je direct in je zwembroek kan gaan lopen is super. Na de koffie, 7.00 app ik nogmaals met Chloë, nog steeds geen reactie. Die heeft blijkbaar geen last van haar jetlag. 7.30, ik ben het punt van gezellig kletsen met Bren voorbij. Nu wil ik toch ook wel weer een beetje getetter horen, ik ga Chloë dus wakker maken. Ik doe de deur open en grote ogen kijken mij aan. Chloë is al wakker. Ze heeft heerlijk geslapen, net zo als ons. We hebben ontbijt inclusief, welke om 8.00 bij restaurant Karakter genuttigd mag worden. Bren en Chloë bestellen pancakes en ik een 'dutch' uitsmijter. De pancakes zien er heerlijk uit en mijn uitsmijter ziet er uit als een smiley welke een rotje in zijn mond heeft laten ontploffen, maar het is heerlijk. 

Schildpadden

De planning voor vandaag, zwemmen met schildpadden, het afschieten van water en zonnen. We vertrekken om 9.30 naar de westpunt van het eiland. Dit doen we over de weg naar de westpunt, hoe simpel. We rijden een half uurtje en komen aan bij Playa Grandi. Hier schijnen heel veel schildpadden te zitten, nou ja ze zitten natuurlijk niet echt echt hé. Dat zou wat zijn, zo een hele rij schildpadden op hun kont in het zand. Sorry mijn fantasie slaat weer op hol. Op dit strand zijn veel vissers actief. De vissers maken hun vis direct schoon op het strand en gooien dan de ingewanden de zee in, dit is normaal hier. De schildpadden weten dat en komen dus in grote getallen hun ontbijt scoren. Het is niet heel druk dus we trekken de zwemvliezen aan en doen ons masker op. We begeven ons het water in. Denk nu niet ze drijven nu tussen tientallen schildpadden in, maar er zwemmen er wel een paar. We moeten echt nog wel moeite doen er één te spotten, maar het duurt niet lang of we hebben er één gespot. Het is echt tof. Zo dichtbij. Ze doen echt heel chill als ik ze aai. Nee natuurlijk dat doen we niet, kijken maar niet aankomen. Na een uurtje zwemmen zijn we het zat. We moeten nu echt weer verder anders raken we achter op schema. De volgende stop is de tomasito cave. Het is een klein stukje rijden, maar we kunnen het niet vinden. Navraag laat ons weten dat het op het terrein van het hotel zit waar we naast staan, maar deze is dicht. Jammer de bammer. Volgende stop word Boka pistola. Een natuurlijke uitgeslepen stuk kust welke zo is gevormd dat als er een golf in komt het water meters hoog omhoog spuit. Aangekomen bij de poort van het natuurpark Shete Boka, blijkt dat er nog meer te zien is dan alleen opspattend water. We betalen de entree van het park, welke best fors is, maar we zijn er nu toch dus kom op. We lopen naar de eerste bezienswaardigheid, Boka Tabla, een natuurlijke grot tegen de waterlijn aan. Je loopt naar het water en als je denkt dat je niet verder kan moet je links de trap af de grot in. Het is bukken, nou ja voor Brenda dan, ik en Chloë hebben eindelijk profijt van het niet groot zijn. We maken wat foto's en filmen wat en gaan dan onderweg naar de volgende bezienswaardigheid, Boka Wandomi, een natuurlijke brug. De mevrouw waar wij entree hebben betaald gaf aan dat er ook een parkeerplaats naast zit. Dit was wellicht toch beter geweest dan te denken,we lopen het wel. Helemaal langs de kust rand loopt een pad welke we kunnen volgen. Wellicht iets te enthousiast en overmoedig zeggen wij tegen Chloë stel je niet aan, jij wil toch bruin worden. Zo gaat dat heel goed. Achteraf misschien iets te goed. Na een half uur lopen komen we eindelijk aan en genieten met volle teugen van de brug. Ze zeggen wel eens, het gaat om de reis en niet de bestemming en dat is hier een beetje het geval en we moeten ook nog terug. Wederom een half uur lopen komen we bij de auto. Ik zie de bandjes van Chloë haar bikini al in haar licht rood verbrande huid, ja ze was ingesmeerd en niet met factor tien. Bel de kinderbescherming, maar vast we nemen alle schuld op ons. Alhoewel, vandaag een tomaatje, morgen een chocolaatje. Dit is een uitspraak van Chloë haar vriendin welke nu toepasbaar is. We stappen deze keer wel in de auto en rijden nu echt naar Boka Pistola. We rijden tien minuten onverhard langs de kust, echt wel tof overigens om te doen, naar het opspattende water. Het is deze keer echt wel de moeite waard het geweld wat je ziet is echt bizar. De kracht van water is echt heel eng. Na wat filmpjes en wat foto's gaan we weer terug. We beginnen trek te krijgen. We zoeken wat op en komen uit bij het cactus café. Wat we daar gaan eten weet ik niet maar het zal toch geen cactus zijn hoop ik. Na een goede lunch van brood, tortilla en pasta vervolgen wij onze weg naar huis. Het is inmiddels 14.00 en we willen ook nog wel even zwemmen/snorkelen voor ons hotel. 

Reserveren

Aangekomen bij ons hotel willen wij in restaurant Koraal, welke onderdeel is van het complex, een reservering maken voor de greenegg BBQ met live muziek op zondag. Het is hier nu woensdag. Wat schetst onze verbazing, het is echt bijna vol. We krijgen na wat schuiven van tafeltjes het laatste plekje. Later horen we in gesprekken op het strand dat het echt overal zo druk is. Niet druk in veel mensen bij elkaar, maar druk in reserveren, iedereen wil zeker een plekje hebben. Het hele eiland is nu echt Nederlands, zelfs de huur auto's zijn op. We zitten lekker op het strand, snorkelen, zonnen en drinken wat, maar we luisteren ook naar Nederlanders en dan bedoel ik niet Nederlanders die hier samen met elkaar praten, maar Nederlanders die bellen. Bellen met Nederlanders in Nederland. Wtf, je zit op het strand van Curaçao en je gaat bellen naar Nederland en als je dan denkt dat het echt heel belangrijk is, nee het gaat gewoon over koetjes en kalfjes, zoiets als mijn blog, maar dan door de telefoon. Dus mochten er liefhebbers zijn, ik kan ook de blog gewoon via een Whatsapp gesprek voorlezen. Mocht je het nog interactiever willen hebben dan doen we het gewoon via een videochat. Dat is hier echt heel normaal. De ene na de andere zit hier met zijn of haar telefoon voor zijn snuffert te vertellen dat het zand tussen zijn tenen zit en dat het water van de zee zout is. 

Avonden zijn kort

Vandaag hebben we een lekkere dag gehad waarvan natuurlijk de laatste paar uur van de middag lekker op het strand, met een drankje, wachten tot de zon onder gaat. GoPro neergezet op timelapse en wachten maar. Ongeveer een kwartier voordat je in je gedachten een hoop gesis moet horen schuift er een wolk voor de zon. En bedankt hé. We pakken de spullen op en gaan teleurgesteld naar huis. We gaan lekker douchen en laten de oven even voorverwarmen. Wij douchen in onze kamer en Chloë in die van haar. Chloë is niet eenzaam, want een gekko houd haar gezelschap. Als we klaar zijn moeten we elkaars rug toch wel even aftersunnen. Elk jaar is het toch weer hetzelfde liedje en nog leren we er niet van. We eten wat restjes van gisteren en gaan de planning doornemen. We hebben al aardig wat dingen bedacht om te doen, maar zelfs dat is al teveel. Het is bizar hoeveel je kan zien en doen op zo'n relatief klein eiland. De planning is om morgen de andere kant op te rijden naar Fort Beekenburg en tugboat beach. Nu gaan we weer lekker slapen, want we zijn er zat van. Dit was weer een korte avond, maar morgen weer een dag.