Dag 4

strand, strand en nog een strand

Vandaag gaan we een stranden tocht houden. Na het ontbijt rijden we weg, het is 9.15. De eerste bestemming word grote knip, ook wel bekend als het strand waar je geweest moet zijn, anders ben je niet op Curaçao geweest. De rit duurt een klein half uur. Aangekomen bij grote knip verbazen wij ons over de parkeerplaats. Hij is groot, maar ook splinternieuw en keurig verzorgd. We parkeren de auto en lopen richting het strand. Een uitkijkpunt over de zee laat je het strand van bovenaf zien. Het ziet er wel echt heel mooi uit. Het strand is ongeveer 100 meter lang met mooi wit zand en een echt prachtige blauwe zee ervoor. We nemen de trap naar beneden en lopen even door het water. Ok check gezien, volgende stop, kleine knip. Het is een minuut of drie rijden en komen aan bij kleine knip. Hier geen mooi aangelegde grote parkeerplaats, maar gewoon beton, grind, zand en plastic. Veel plastic dat wel. Opvallend op het eiland is wel de grote hoeveelheid afval langs de weg. Dat is wel jammer. We lopen naar het zandstrand en maken een foto. Filmen wat en lopen weer terug. Next word Playa Lagun. Dit strandje ligt echt in een baai tussen de rotsen in. Hier hadden we ook voor een huisje gekeken, maar vonden het net even te ver. Onderweg zien we een bordje staan Playa Jeremi, ok stuur om en naar rechts. Het is een kleine 200 meter naar de parkeerplaats en parkeren de auto weer. Dit strand is iets kleiner, maar ook schattig, maar nog steeds is het niet zo een stil strandje zonder mensen. Ik denk dat ik op zoek ben naar iets wat er niet meer is. We stappen weer in en gaan nu echt naar Playa Lagun. Het is nog, maar tien minuten rijden en stoppen dan op een kleine parkeerplaats. Er staan nog zo’n tien andere auto’s. Het eerste aanblik is veel belovend. Het ziet er heel mooi uit zo tussen de rotsen. Brenda en Chloë trekken de flippers aan en doen de maskers op. Het snorkelen moet hier erg mooi zijn vooral langs de rotsen zullen hier bijzondere vissen te zien zijn. Ze gaan te water en ongeveer 20 minuten later komen ze weer aan wal. Brenda is enthousiast terwijl Chloë zich ergert zich aan dingen in het water die haar prikken. Chloë wil dus niet meer. Ik ga met Brenda nog een rondje. We snorkelen via de rechterkant een meter of 60 naar het einde van de baai. We steken de baai over naar de andere kant, dat is ongeveer een meter of 40 en zo snorkelen we via de linkerkant weer terug. Onderweg komen we mooie vissen tegen. Bijna op het einde ziet Brenda een waterslang op de bodem welke ik, naar ik hoop, goed op de film heb. Als we het laatste stukje zwemmen zie ik drie vreemde vissen. Het lijken wel kleine vogeltjes met korte vleugeltjes, als ik iets dichterbij kom zie ik dat het drie kleine inktvisjes zijn. Echt heel grappig. Als ze zwemmen zou je het nooit zien, maar zodra ze stil hangen zie je de armpjes, poten of tentakels. Het was echt tof om te zien. We gaan eruit, omdat we nog meer te doen hebben. De volgende stop is geen strand, maar een uitzichtpunt. Het is uitzichtpunt Santa Martha. Het is een uitzichtpunt over de, één keer raden, Santa Marthabaai. Het leuke van een uitzichtpunt is dat het praktisch gezien op een punt moet liggen die er ook voor zorgt dat je wat ziet. In dit geval is dit punt hoog, zo hoog dat onze gehuurde Kia alle automatisch aangedreven versnellingen terug moet schakelen. In de eerste versnelling rijden we naar boven. Boven aangekomen staat er een klein busje bij het uitzichtpunt en er staan zes personen foto’s te maken. Het zijn Nederlanders, dus met gebaren en in mijn zo goed mogelijk Nederlands, maak ik duidelijk dat ik ook wel een foto van hun wil maken. Zo staan ze er allemaal tegelijk op. Ik heb er een stuk of 30 voor ze gemaakt. Zo hebben ze wat uit te zoeken. Er zal er vast wel één bij zitten die mooi is. Het voordeel van je zo vrijwillig aanbieden is dat mensen dan iets terug willen doen. Nou dat komt even goed uit. Wij willen ook met z’n drieën op de foto. Als we klaar zijn rijden we nog even een stukje verder, gewoon kijken waar we uitkomen. We komen uit in een straatje bijna recht boven een strand. Er staan wat huisjes, sommige bewoont en sommige niet het ziet er een beetje verlaten uit. We vervolgen de weg naar beneden, waar we de zee langzaam dichterbij zien komen. We komen aan bij een strandje. Het strandje ligt aan de rand van de Santa Marthabaai en er zijn op tien locals na helemaal geen mensen. Het ziet er hier echt leuk uit. Dit zochten we dus. Een strandje wat nog niet is overgenomen door de commercie. Wij hebben hem gevonden. Het ligt wel echt in de middle of nowhere, maar je zit er wel echt prachtig. We maken weer wat foto’s en filmen wat, stappen weer in en rijden dezelfde weg weer terug. Onze volgende stop is ons huis. Het is bijna tijd voor de lunch. Als we bijna thuis zijn zie ik vlak voor de oprit naar ons complex nog een bordje naar Playa Daaibooi. Toch nog maar even doorrijden. We komen ook hier weer aan op een nette aangelegde parkeerplaats welke voor ongeveer iets minder dan de helft gevuld is. We lopen het strand op. Er staan hier vaste prieeltjes met rieten daken waar je in de schaduw kan zitten. Er staat een klein betonnen huisje waar je koffie van Kees kan kopen, maar ook friet en kroketten. Het strand ademt rust uit en er hangt hier een prettige sfeer. Ik vind zelf dit mijn favoriet.

Chillen

Vanmiddag om 17.00 moeten we testen, een antigeen test op de derde dag na aankomst is verplicht op Curaçao. De test hebben we al ingepland in Nederland dus we kunnen er zo heen. Het is nu 13.00 dus we gaan eerst nog even heerlijk chillen en lunchen aan ons strand bij het hotel, nou ja strand, het is een betonnen bak met zand erin, maar dat maakt het niet minder leuk. We zoeken drie bedjes en gaan lekker even in de zon liggen. We nuttigen de lunch, zonnen wat, zwemmen wat in de zee en zo komen we de middag wel door. Om 16.00 trekken we ons terug naar de kamer voor een verfrissende douche en om 16.30 rijden we richting Willemstad. Precies om 17.00 stoppen we voor de deur van de test locatie. Als we in de rij staan komt Chloë met de opmerking, hebben we de paspoorten wel mee? Uh nee die zijn we vergeten. Dat is echt dom. Shit wat nu. Ik heb mijn rijbewijs mee en Chloë haar IDkaart. Geluk voor ons, maar Bren heeft niets, we vertellen het eerlijk en we hebben mazzel we mogen met het laten zien van onze bevestigings email naar binnen. In het hokje duwt die mevrouw het staafje zover in mijn neus naar binnen dat ik het vermoeden heb dat ze mijn keelamandelen geraakt heeft. Na twee minuten sta ik weer buiten en vijf minuten later zitten we alle drie weer in de auto onderweg naar de pontjesbrug. We rijden een paar minuten, het was echt dichtbij, en we zijn al midden in het centrum. We zien de Handelskade met zijn beroemde gekleurde huisjes aan de overkant van het water staan. We zoeken een plekje en parkeren de auto. We hadden deze week al twee restaurants gemaild of we konden reserveren, maar van beide hadden we geen reactie ontvangen. We lopen de beroemde pontjes brug over, maken wat foto’s en gaan weer verder. We lopen een souvenirwinkel in en kopen wat prullaria. We lopen verder, want er moeten nog twee dingen op de foto. Het woord Curaçao en het woord Dushi in grote letters. Na vijf minuten komen we deze tegen en maken wat foto’s en filmen weer wat. We gaan weer verder en lopen door de kleine straatjes. Wat opvalt is dat bijna alles dicht is. Ik durf niet te zeggen waar dat aan ligt, want ik weet het echt niet. Als ik zeg het is corona, terwijl alle winkels normaal om 18.00 dicht gaan, is het een beetje lullig. Het begint een beetje te schemeren en eigenlijk hebben we alle drie niet meer zo’n zin om uit eten te gaan. Straks valt het tegen of is het, het net niet. Laat dan maar. We lopen in een half uurtje terug naar de auto en hebben besloten terug naar huis te gaan en daar gewoon even lekker twee pizza’s te bestellen. Dus zo gezegd zo gedaan. Nadat we de pizza’s op hadden gingen de meiden Yahtzeeën terwijl ik de blog schrijf en aangezien het een best lage blog is geworden, lig ik nu in bed te typen en ligt er hier naast me één te snurken. Morgen ga ik het beter verdelen. Tot morgen, dan gaan we naar Cas Abou.

PS. We zijn alle drie Negatief.