Dag 4

Bord

Vandaag beginnen we weer met een lekker ontbijt. Wat hebben wij een goede keuze gemaakt met dit hotel. Wat een vriendelijke mensen. Kamer is prima, bedden zijn prima en de douche net zo. Vandaag staat het bord op het programma. Ik bedoel met bord de plank onder je voeten met kiten. We doen eerst nog wat oefeningen van gisteren, het bodydraggen. Dus je laat je door het water voortslepen aan je vlieger. Daarna mag ik leren hoe je met het bord aan je hand de zee in loopt. Het mag natuurlijk niet gebeuren dat je, als je de zee in loopt, je door een golf de plank tegen je kop aan krijgt. Het gaat goed ik kan mezelf nu met plank en vlieger de zee in krijgen. Met je plank door de golven is één ding, maar dan ook nog zorgen dat je vlieger in de lucht blijft is een ander verhaal. Ik mag nu met de voeten op de plank en de zelfde oefening doen die ik eerst op mijn buik deed. Dit gaat goed. Dit doen we een paar keer en dan zijn mijn twee uur weer op. Morgen is de eerst poging om op het bord te gaan staan. Ik ben heel benieuwd. 

Ingrid

Na het kiten willen we even lekker een stukje wandelen. Lekker even richting het centrum om uiteindelijk daar te gaan lunchen. Tijdens het wandelen komen we Ingrid tegen. Ingrid woont om de hoek bij ons hotel en woont hier al tien jaar, maar komt hier 24 jaar. Ze spreekt vloeiend portugees en is hier helemaal in de gemeenschap opgenomen. We raken aan de praat en ze vertelt dat ze op zondag altijd haar vaste rondje doet. Even over het strand lopen, hier wat drinken, daar wat ouwehoeren en dan lunchen in het dorp. We lopen even mee met Ingrid en Ingrid moet om de tien meter iemand gedag zeggen. Ze kent echt iedereen. We krijgen te horen dat op zondag de locals altijd naar het strand komen en dat ze dat altijd hier doen, op de plek waar we dus nu stilstaan. Het strand precies voor het centrum. Ingrid nodigt ons uit om ook daar tussen de locals te gaan zitten en even lekker een drankje te doen. Ze besteld een locaal drankje. Tijdens het wachten zegt ze iedereen gedag die langs komt. Elke voorbijganger, elke strand verkoper en elke ober kent ze. Het is echt geweldig om te zien. Ingrid vraagt of we al de gegrilde kaas op een stokje hebben gegeten. Nee eigenlijk niet. Ze roept zo'n strand verkoper erbij en hij gaat direct voor ons aan de slag. Op zijn mini bbq die hij in het zand zet roostert hij vier stokjes kaas. Het smaakt echt geweldig. Dit is echt genieten. Het drankje word gebracht caipiroska, het is een afgeleide van de caipirinha die met rum gemaakt word en deze met wodka. Dit schijnt volgens Ingrid iets minder hoofdpijn te veroorzaken. Hij smaakt in ieder geval geweldig. Vanaf het strand zouden wij gaan lunchen en ook nu nodigt Ingrid ons uit om met haar mee te lunchen. We gaan naar haar vaste lunchplek op zondag, een vriend van haar heeft een duitse eettent, dus daar gaan wij zitten. We bestellen curryworst. Hoe verzin je het. Curryworst in Brazilië. Hij was erg lekker dat kan ik niet ontkennen, maar in Berlijn afgelopen mei was hij lekkerder. Ingrid ligt ons wel aardig, zo en zo haar manier van leven is geweldig. Wij vragen Ingrid of zij niet voor ons wil gidsen naar Fortaleza en dat wil ze wel. Dinsdag gaan wij met Ingrid met de bus naar Fortaleza waar wij even de toerist gaan uithangen. Ingrid biedt aan om mee te rijden in de taxi terug, maar wij kiezen ervoor om over het strand terug te lopen. Voor vandaag scheiden onze wegen, maar wat was dit leuk.

Chillen

De rest van de dag staat in het teken van chillen. We doen dit eerst bij het strand en later bij het zwembad. Het hotel heeft een band laten komen die de boel op vrolijkt door gezellige Braziliaanse muziek te spelen. Om een uur of zes gaan we naar de kamer om even al het zand van ons lichaam te spoelen. Het zit echt overal. 's Avonds hebben we de intentie om sushi te gaan eten. Mijn trouwe lezers weten dat wij elke vakantie een keer sushi eten. We lopen lekker naar het dorp en lopen rechtstreeks naar het sushi restaurant. We komen van een koude kermis thuis. Hij is dus dicht. Hier op zondag kennen ze dus echt nog zondagsrust. Soms verlang ik daar in Nederland ook wel eens naar terug. Dan gaan we opzoek naar een andere tent. Het word een klein pierpeuterig tentje waar we als enige zitten. Wij hebben echt wel lef. Het eten is er prima, maar zullen er niet snel weer gaan eten. Na het eten, we waren vandaag er vroeg, lopen we terug naar het hotel waar Bren en ik in elkaar storten. Het is 20.40 en bij ons vallen de ogen dicht. Chloë daarin tegen is klaar wakker. Dit is duidelijk een bevestiging van het ouder worden. Deze laatste zinnen type ik ook al knikkebollend. Dus welterusten voor ons en werk ze voor jullie. Morgen ga ik eindelijk het bord op.