Dag 4

Vandaag doen we even een inhaal verslag, aangezien jullie een dag achterlopen en ik anders door mijn leeftijd dingen ga vergeten. Dit verslag is dus van dinsdag.

Dag 4

We beginnen vandaag weer met een ontbijt. We beginnen heerlijk rustig, we hebben totaal geen haast. Vandaag is een rust dag. Lekker een beetje wandelen, relaxen en gewoon genieten. Het zal dus ook niet zo een lang verhaal worden. 

Aangezien wij snel genoeg hebben van het eten in een restaurant, ik bedoel het is vaak hetzelfde, hebben wij besloten om vandaag lekker thuis te lunchen. Gewoon met een broodje in onze hotelkamer. Zo kunnen we ook lekker even opwarmen met koffie en even lekker chillen. Na het eten gaan we via het wandelpad naar beneden lopen. 

Glibberen

Na de lunch beginnen we met onze wandeltocht. We wandelen via het voetpad naast de weg naar beneden. Hier is gewoon alles wit. De weg, het voetpad en de berm, maar toch zie je onderscheid. Het pad loopt naar beneden en ik had het al vaker met wandelen gemerkt, maar mijn moonboots hebben heel weinig grip. Ik glij dus bij elke stap weg. Erg gevaarlijk en het zorgt voor spanning in de relatie tussen mij en Brenda, en dat wil je niet. Zij denkt dat ik het elke keer expres doe, waardoor ze boos wordt. Chloë moet alleen maar lachen en ik glibber alsnog gewoon naar beneden. Als ik toch echt duidelijk heb gemaakt dat ik het echt niet zelf doe gaan we op zoek naar een nieuw paar schoenen in het dorp, we zijn toch onderweg. In het dorp aangekomen nemen we de Intersport en ik loop daar tegen een paar wandelschoenen aan met ijzeren pennetjes eronder. Dit moet dus wel goed werken. We kopen het paar en ik hou ze meteen aan. Mijn moonboots neem ik wel mee, want morgen hebben we een sneeuwscooter tocht naar de rendieren boerderij en op de scooter zijn mijn warmere moonboots toch wel prettiger denk ik. Ik loop op mijn nieuw spikes naar de gondel. Niet meer glijden en niet meer glibberen. Ik ben helemaal happy. We gaan in de gondel naar boven om boven aangekomen eens een lekkere discussie over het avondeten te gaan voeren. Nou ja discussie is het eigenlijk niet, we weten het gewoon echt niet. Er is echt niet heel veel keuze. Het is pizza, hamburger met friet, rendier, pannenkoeken, kebab, een buffet in het hotel of een diner in een Laps restaurant met een kaart waarvan je zelfs als je het vertaald nog geen duidelijk beeld van je bord krijgt. Het word dus vandaag kebab met friet voor mij en kip met friet voor Bren en Chloë. Na het eten lopen we terug naar de gondel om in het hotel nog een spelletje valse motten te spelen. Het spel waar valsspelen MOET. 

Nu ga ik slapen en genieten van de magische wereld die Lapland is. Ongelofelijk hoe mooi het hier is. Ook in Oostenrijk, Zwitserland en Italië is het mooi als het gesneeuwd heeft, maar op één of andere manier is het hier anders. Geen hoge bergen en bergen waar we tegen aan kijken, maar vanaf de ene berg waar wij op zitten heb je vergezichten van heb ik jou daar. De bomen die hier staan bezwijken zowat onder de sneeuw en dat heb ik nog nooit in de andere skigebieden gezien. Ook het wachten op het noorderlicht maakt het hier speciaal. Naar buiten rennen als je een alarm krijgt op je app en het niet zien, of denken van wel, maar het een pistebully is. Het is hier sereen, stil, geen feestende jongeren met apres ski muziek. Heerlijk. 

Nu zijn jullie weer up to date.