Dag 5

Regen

Wakker worden door de regen, dat is vreemd om te horen. We moesten allebei ook echt even nadenken of het echt regen was. Ik ben zelfs mijn bed uit gegaan om te kijken of het echt zo was. Nadat ik de gordijnen open had geschoven was er geen twijfel mogelijk. Het goot, het regende het kwam echt met bakken naar beneden. We draaide ons dus nog maar een keer om. Tegen de tijd dat we koffie gingen drinken was de bui vertrokken en zaten we heerlijk in de zon. Het wordt tijd voor ontbijt. We zitten heerlijk aan het strand te wachten op ons ontbijt als we ineens een jongedame iets horen schreeuwen. Wat weten we niet, maar we zien haar naar de zee wijzen. Er staat vandaag niet zoveel wind dus er zijn weinig golven. We kijken met z'n allen de zee op en ineens zien we een vin boven het water uit komen. Het is, of zijn, dolfijnen. De dame, welke het als eerste riep, heeft haar snorkel al op en rent met haar flippers in haar hand naar de waterkant en springt erin. Wij volgen de dolfijnen en geven haar aanwijzingen vanaf de kant, maar helaas voor haar zijn ze veels te snel. Ze verdwijnen langzaam uit het zicht en wij begeven ons weer naar de ontbijt tafel. 

Klein bruin mannetje met een bril (eigen woorden)

Na het ontbijt gaan we terug en gaan we ons beraden wat we vandaag gaan doen. Het is een beetje bewolkt en we willen nog vier dingen zien. Één is Mambo beach, twee is kokomo beach, de derde is Cas Abou, ook een strand en de cruise terminal. Morgen moeten we naar Mambo beach om een pcr test te laten doen voor Bonaire dus die kunnen we overslaan. Vandaag word het dus eerst de cruise terminal, dan kokomo beach en wellicht als we zin en tijd hebben nog Cas Abou. Vanwege het feit dat we weer naar Willemstad gaan, appt Brenda met Humprey. Humprey is haar oom van 72 en brengt veel tijd in Curaçao door waar hij bij familie logeert. Brenda heeft Humprey al zeker vijftien jaar niet gezien. We spreken af bij de pontonbrug om gewoon even bij te kletsen. Hij geeft aan dat je moet letten op een klein bruin mannetje met een bril. Net als we de auto naast de brug parkeren zien we hem al lopen. Het ontvangst is vol enthousiasme. Al zwaaiend loopt hij ons tegemoet. Na wat hoe gaat het en wat corona dingen, vraagt hij wat we nu gaan doen. We geven aan de cruise schepen te willen zien. Als een volleerde gids gaat hij ons voor en laat hij ons een stukje Willemstad zien met de daarbij behorende uitleg. Humprey is 72, maar dat geef je hem niet. Hij loopt als een kievit, wel op Curaçao's tempo, maar hij ziet er super fit uit. Aangekomen bij de terminal ligt er maar één schip en je kan niet echt dichtbij komen. We maken nog even een foto voor het thuisfront en lopen dan weer terug richting de auto. Het zweet loopt ons ondertussen over de rug en snakken naar een beetje schaduw, aangezien de bewolking plaats heeft gemaakt voor een strak blauwe zon. Als we bij de auto staan gaan de bellen van de brug af. De pontonbrug gaat open zegt Humprey en hierdoor blijven we nog even staan aangezien er dan ook iets door heen zou moeten. Als de brug open is moeten we nog tien minuten wachten voordat ons geduld word beloond. Een groot schip vaart naar binnen. Ook dit was weer momentje die we kunnen afvinken. We nemen afscheid van Humprey en rijden richting kokomo beach. We slaan af bij de Carrefour, omdat we water zijn vergeten, en aan uitdrogen hebben we natuurlijk niets. We kopen wat water en lopen door de shoppingmall. Chloë ontdekt de Victoria secret winkel en als door pavlof gestoken loopt ze de winkel in. Chloë is gek van de bodymist en en wil altijd even kijken. Ze ziet dat er een gedeelte van de collectie in de aanbieding is. Als door een wesp gestoken gaat het ene na het andere flesje het mandje in. Met negen flesjes loopt ze de winkel uit. Weten jullie dag 0,5 nog, waarbij we zo een moeite moesten doen om alles in drie backpacks moesten proppen. Ik denk dat er wat kleren op Curaçao achter blijven. 

Onweer

Als we de shoppingmall verlaten regent het weer. We lopen naar de auto en zetten koers naar kokomo beach. Het enige wat we daar willen is een foto, een foto op een schommel in het water. Waarom ja dat weet ik eigenlijk ook niet. Brenda heeft de to do lijst gemaakt en ik doe gewoon mee. Daar aangekomen is het al gestopt met regenen en zien we onweer op zee. Het is een gaaf gezicht. We zwemmen naar de schommels en laten Chloë een foto maken. Althans dit is makkelijker gezegd dan gedaan. De zitjes en het touw van de schommel zijn spekglad van de alg en het is dus niet zo heel makkelijk om erop te klimmen. Uiteindelijk lukt het mij net aan, maar Bren blijft maar gewoon op het zitje hangen. Op de achtergrond een enorme onweerswolk en wij zitten/hangen op een schommel in de zee. We zwemmen naar de kant en lopen terug naar de auto. Deze is ook afgevinkt. We rijden terug als de klok 13.00 uur aangeeft en wij langs grote berg patat rijden. Denk niet hij rijdt langs een grote berg patat, maar zo heet de friettent waar wij langs rijden richting huis. We kijken elkaar aan en stilzwijgend zijn we het met elkaar eens. Ik keer de auto en rij terug. We bestellen elk een patatje en wachten tot het klaar is. Plotseling begint het te spetteren en van het één op het andere moment barst er weer een wolkbreuk los. We gaan in de auto zitten, wachten op ons patatje. Na vijf minuten kan ik hem ophalen en smullen we alledrie van ons patatje. Hierna rijden we terug en beraden ons wat te doen. We pakken de Curaçaose buienradar erbij en constateren dat het droog word. We pakken onze spullen en rijden toch naar Cas Abou. We betalen bij de poort de entree van tien gulden en vervolgen onze weg richting het strand. De weg is hier onverhard en ligt vol met plassen. Een plas ontwijken is hier niet mogelijk, of je moet kunnen vliegen. We parkeren de auto en lopen naar het strand. Het is niet druk, maar ook niet stil. We zoeken een plekje. Het is inmiddels helemaal opgeklaard en de zon schijnt behoorlijk. We frisbeeën wat luieren wat en zo word het steeds wat later. Als het half zes is pakken we de spullen in en gaan richting huis. Het strand gaat om 18.00 dicht dus we moesten ook wel. Thuis aangekomen leggen we de spulletjes thuis neer en lopen vervolgens naar het strand om een cocktail te drinken en van de zonsondergang te genieten. Als de zon onder is gaan we naar huis om te douchen en te eten. Dit was het weer. Tot morgen.