dag 5

Best zout

Vandaag gaat het gebeuren. We gaan staan op het bord, althans dat is de bedoeling. We gaan, nou ja ik ga het gewoon proberen. Na het ontbijt zitten we nog even op het strand voordat de les begint om 09.30. Wat ons dan op eens verrast dat geloof je gewoon niet. We dachten eerst dat iemand een grapje uithaalde. Het begon zowaar te regenen. Duurde maar één minuut hoor, we zijn dus gewoon blijven zitten. Stoer hé. Echte bikkels zijn wij om met 30 graden in de regen te blijven zitten. Er is ook iets anders aan de hand, de wind is weg. De place to be om te kiten en als wij er zijn en ik op het bord wil gaan staan is de wind weg. We moeten nog een uurtje wachten voordat de wind weer een beetje is aangetrokken. De grootste vlieger tot nu toe word speciaal voor mij uit het stof getrokken. Dertien vierkante meter vlieger gaat mij het bord op helpen. We beginnen natuurlijk eerst even met een herhaling van gisteren. De volgende poging ga ik staan, 1, 2, 3 en ik lig weer. Water komt via de neus naar binnen en via een hoestbui weer naar buiten, hou je vlieger omhoog, hou je vlieger omhoog denk ik. Ok poging twee, daar gaan we weer. Vlieger op 12 uur, naar beneden sturen richting 2 uur en dan hup terug naar 12 uur en dan valt de wind. Shit poging 2 ook mislukt, maar nu geen water naar binnen. Poging 3, ja we gaan weer, vlieger naar 12 uur, naar beneden naar 2 uur en omhoog naar 12 uur. Ik voel de kracht van de vlieger aan mij trekken. Het bord goed onder mijn voeten houden en ja ik glij, ik glij, IK GLIJ JAAAAAH en plons daar lig ik weer. Water komt wederom via allerlei ingangen naar binnen. Ik stik zowat, maar ik heb gegleden. Nu scherp blijven. Ik draai door de stroming een rondje in het water en verlies mijn bord. Shit nou dat weer. De vlieger trek mij weg van mijn bord. Nu rustig blijven, hoe kon ik ook alweer terug. Na wat heen en weer bewegen heb ik mijn bord weer terug en begin ik weer van voor af aan. Ik zal jullie niet vermoeien met al mijn pogingen om op het bord te komen. Na 1 uur op en af het bord te staan en te vallen mag ik wel zeggen dat ik zeker 30 seconden gegleden heb. De laatste keer verloor ik mijn bord weer en heb ik zeker tien pogingen gedaan om mijn bord terug te halen, maar het lukte gewoon niet. Ondertussen zie ik het strand steeds groter worden. Het water trekt zich langzaam terug van de kust aangezien ik al het water binnen krijg. Ik word er nu echt misselijk van en heb er voor vandaag wel een beetje genoeg van. Ik staak mijn pogingen mijn bord te halen en laat mij vlieger mezelf naar de kust trekken. Ik ben er klaar mee. Het bord komt vanzelf wel terug. Op het strand geef ik de vlieger aan mij instructeur en loop terug. Mijn ochtend was best zout. Overmorgen weer een dag, want morgen gaan we met Ingrid een stad tour door Fortaleza maken. 

Buggy

Vanmiddag gaan we met een buggy een duinrit maken. We worden om 15.30 opgehaald, dus we gaan eerst even lekker wandelen. Lekker langs het strand naar het centrum, ijsje eten en weer terug. Ijssalon was dicht dus dat was pech. Terug gelopen om op tijd terug te zijn voor de buggyrit. Mooi op tijd staat onze chauffeur klaar met zijn buggy. We gaan met z'n drieën achterop zitten en houden ons vast aan de beugel voor ons. Mochten we omvallen is er geen gordel die ons tegenhoudt, maar dit is op dit ogenblik ondergeschikt. We rijden een klein stukje over het strand om vervolgens via de normale weg de achterliggende duinen in te rijden. Na twee, drie bochten hebben we al zoiets van, waar zijn we aan begonnen. We gaan van links naar rechts door de duinen. Plotseling houden de duinen op, althans zo lijkt het. De duinen gaan op eens stijl naar beneden. Wij zitten achterop de en kijken over het dak heen een afgrond in. Ik slik, schreeuw nog waar zijn we aan begonnen, en dan rijden we met buggy en al de diepte in. Het lijkt wel de baron uit de Efteling. We gaan zo ongeveer een 20 minuten door. We stoppen bij een huisje. We stappen af/uit hoe je het noemen wilt. Onze chauffeur wijst ons de glijbaan. De glijbaan? Ja we zijn aangekomen bij een binnenmeer in de duinen. Hier hebben ze een provisorische glijbaan gemaakt. Boven aan de duinen begin je en eindigt in het binnenmeer. De glijbaan is gemaakt van dekzeilen die worden overspoeld met water. Ik bijt het spits af en glij naar beneden. De hoogte is enorm, ik gok op een flatgebouw van zes verdiepingen. Beneden aangekomen moedig ik Brenda en Chloë, die twijfelen, aan om ook te gaan. Ze gaan alle bij en vinden het zo leuk dat we alle drie de zandduinen overwinnen naar boven om nog een keer te gljjden. Na een keer of zes zijn we klaar met het naar boven lopen en stappen weer op de buggy. We rijden nog eventjes door de duinen voordat we het strand weer op gaan. We rijden nog ongeveer een kwartier over het strand voordat we weer terug bij ons hotel zijn. Het was echt de moeite waard. 

Sushi 

Zoals elke keer dat we op vakantie zijn moeten we sushi eten. Gisteren ging de mist in, omdat ze dicht zijn. Vandaag is onze tweede kans. De sushi is niet bijster goed van kwaliteit maar het volstaat. Het was zo en zo niet slecht. Vanwege het feit dat de ijssalon vanmiddag dicht was gaan we er nu één halen. Vandaag is onze dag weer ten einde, maar niet voordat we naar huis zijn gelopen en nog een afzakkertje in de vorm van een caipiroska hebben gehad. Morgen Fortaleza, we zijn benieuwd.