Dag 5

Dag 5

Scooter rijden

De wekker is vandaag om 6.45 afgegaan.

We maken ons klaar voor het ontbijt. Na het ontbijt hijsen we ons in de meest warme kleding die we hebben. Thermo ondergoed twee paar sokken, skipully, skibroek en jas. Dit afgemaakt met een bivakmuts en een charmante muts met oorflappen. Tel hierbij de moonboots met ingelegde warmte pats en dubbele handschoenen met warmte pats erin en we zijn er bijna klaar voor. De rest komt straks nog. We worden om 8.45 opgehaald en naar het verzamelpunt gebracht. Dit is tien minuten rijden en daar wacht ons een grote ruimte met allerlei soorten uitgiften punten van winter kleding. We krijgen nog een overall, wollen sokken, extra wanten, zwaardere moonboots, eventueel een bivakmuts, maar die hadden we al, en een helm. We zijn er klaar voor, het zweet loopt over mijn rug, maar we staan nog steeds binnen. Snel naar buiten, want daar is het tenminste een beetje fris, -22. 

Wennen

We lopen in ongeveer vijf minuten naar de sneeuwscooters toe en krijgen daar uitleg over de bediening. Daarna leggen ze uit wat voor hand signalen ze gebruiken tijdens het rijden, zodat er niets fout kan gaan. We worden ingedeeld in twee groepen. Zeven scooters in de ene en zeven in de andere. Ik ben de eerste samen met Chloë en Brenda rijdt achter ons. We volgen de gids. Gas geven doe je met je duim en remmen hoef je bijna niet want de motor remt zichzelf als je het gas loslaat. Heeft er iemand als eens op zo'n ding gereden? Of gegleden? Wij dus niet, maar dat is wel even wennen. Wie denkt aaaaaaaaah dat is niet zo moeilijk die heeft gelijk. Gewoon gas geven en hij glijdt vanzelf. Met 30 kilometer per uur glijden we door het centrum. Denk niet over de weg tussen de auto's door, nee hier zijn speciale sneeuwscooter banen. Aangegeven met borden zoals bij ons het fietspad. We glijden in colonne richting het bevroren meer buiten het centrum naar de sneeuwscooter snelweg. Hier mag de snelheid worden verhoogd naar 60 kilometer per uur, ik zeg nadrukkelijk mag, want bij 40 heb ik al zoiets van ' ik vind het wel goed'. Ik blijf dus zelf rond die snelheid door glijden.  Wat de sneeuwscooter doet is het spoor pakken van je voorganger. Je hebt zelf dus weinig controle in het sturen. Het is alsof je in een achtbaan zit waar je zelf gas mag geven, maar niet hoeft te sturen. Het stuur hou je dus eigenlijk alleen maar vast voor de handverwarming. Het is dus best zwaar om uit het spoor te glijden. We glijden ongeveer een 50 minuten door de magische wereld. Sneeuw overal waar je kijkt. Het is echt heel gaaf. Na 50 minuten komen we aan bij de rendieren boerderij waar we de rendieren voeren. We warmen onszelf weer op met een warme drank en een koek en gaan na ongeveer een uur weer terug. 

Valpartij

Als we op het punt van vertrekken zijn word ons gevraagd of er een aantal mensen uit de groep zijn die wat harder willen. Automatisch steek ik mijn hand op. Ja waarom niet. Ik vraag het aan Chloë en deze vind het ook geen probleem. We hebben nu een snelle en een minder snel groep waar Brenda in blijft rijden. De minder snelle groep vertrekt en wij wachten nog even. De sleutels worden omgewisseld van groen naar wit. Dit blijkt dus de begrenzer te zijn welke er op de heenweg op zat en nu niet meer. Als we weg rijden voel ik het direct. Hier zit veel meer power in dan net. We rijden als groep naar de eerste kruising en halen de andere groep in. Nu gaan we los. We geven gas en rijden door het bos. Hier kan je nog niet zo snel, maar als we op de 'snelweg' zitten moet ik rest, we rijden als laatste, toch proberen bij te houden. Als ik zo rond de 55 glij ben ik wel klaar. Ik hoef zo nodig nog harder en ik heb ook Chloë achterop. De groep glijd een beetje van mij weg, maar door de bochten raak ik ze niet kwijt en wat dan nog. Als we op een gegeven ogenblik wat achterblijvers van een andere groep tegen komen gaat het tempo wat omlaag. Twee van deze achterblijvers gaan precies na een bocht stilstaan. Hierdoor wil mijn voorganger hun passeren en valt met scooter, en vrouw achterop zo om. Ik zie het zo gebeuren. Gelukkig niets aan de hand en als de gids samen met de vallers de scooter weer heeft rechtgezet vervolgen wij onze weg. Tien minuten later parkeren we de scooter en lopen we naar het verzamelpunt. Tien minuten later komt ook Brenda aangelopen. Het was zeker de moeite waard om te doen, maar we hebben allebei niet zoiets van dat doen we morgen weer. De kleren die we van hen vandaag hebben gekregen mogen we zelfs houden tot zaterdag. Zaterdag hebben we een huskytocht en dan hebben we de kleren en zo weer nodig. We mogen al deze warme extra kleren dus lenen zonder extra kosten. 

Stappers

We worden weer door het bedrijf terug gebracht naar het hotel, ook dat zit bij de prijs in, en lunchen in het hotel. Na de lunch chillen we nog even op de kamer en gaan dan weer even naar buiten voor een wandeling. We willen even naar het meer lopen waar we in de ochtend met de scooter overheen zijn gegleden. Het is een beetje begonnen met sneeuwen en het waait flink. Het lopen is dus allerminst prettig, maar we houden vol. Mijn nieuwe stappers doen hun werk super. Ik ben zo blij dat ik deze heb gekocht. In ongeveer 50 minuten lopen we naar het meer. Hier kan je het beste het noorderlicht spotten, als het er is. Hier is het donker en heb je geen last van kunstlicht. Als er kans is op het noorderlicht en we krijgen een berichtje zouden we hier het beste naar toe kunnen lopen, maar of dat nou zo een goed idee is? We moeten toch iets anders verzinnen. Je hebt hier ook noorderlicht excursies, maar hoe zeker ben je dat je het dan ziet, niet dus. Je kan het doen op sneeuwschoenen, van die enorme ijzeren tennisrackets, maar dan moeten we drie uur lopen. Geen goed idee dus. Dan kan je nog op de sneeuwscooter, maar ook dat lijkt ons niet leuk. Als we op de kamer terug zijn zoekt Brenda naar een andere oplossing. Na een kwartier zoeken komt ze met een andere optie. Een foto tour met een bus. De tour duurt ongeveer vier uur en we zullen door Lapland gaan rijden op zoek naar het noorderlicht. Dit lijkt me wel heel relaxed en lekker warm. Ik weet nog niet wat ons te wachten staat, maar dat horen jullie wel als het zover is. We hebben voor vrijdag avond geboekt. Morgen gaan we weer even skiën. 

Tot morgen.