dag 7

29 oktober 2021 - Cumbuco, Brazilië

Zwemmen

Vandaag weer eens vroeg wakker geworden. Het was 4.45 toen ik mijn ogen weer open deed. Ik heb het kunnen redden tot 5.15 en toen ben ik er maar uitgegaan. Brenda was ondertussen ook al wakker dus we zijn lekker op het terras gaan zitten. Om 6.00 was ik het zitten ook zat dus dacht ik, weet je wat, ik als 'ervaren' kiter ga even bij de zee kijken hoe de wind staat. Bij het strand aangekomen voel ik dat de wind echt klote is. Nooit gehoopt dat ik zou willen dat het harder zou waaien. Maar goed als ik nu toch om 6.00 op het strand sta kan ik net zo goed even een duik nemen. Dus ik voeg de daad bij mijn gedachte. Ik stap dus om 6.08 de zee in. Even lekker door de golven heen een paar keer heen en weer zwemmen. Het is onze laatste echte dag dus ik moet het er even van nemen. Om 7.30 gaan we ontbijten en zullen nu moeten wachten tot de wind een beetje gaat aantrekken voordat ik op de plank mag. 

Knallen

Om 11.00 is de wind goed genoeg. Ik ga het weer proberen. Ik loop de zee in met bord en vlieger en ga het weer proberen. Hij trekt me er uit en ik sta toch weer een paar tellen. Zo gaat het het hele stuk dat ik downwind ga. Met de wind mee dus. Upwind moet je toch wel iets meer gevorderd voor zijn dus voorlopig is het alleen nog downwind en upwind lopen we. Ik ga na de eerste poging na 500 meter de zee weer uit en lopen weer upwind voor de tweede poging. De tweede poging gaat echt finaal de mist in. De vlieger beland in het water en ik krijg hem niet meer opnieuw de lucht in. Poging drie gaat eigenlijk net zo en ik begin het een beetje zat te worden. Boos op mezelf dat het niet lukt. Poging vier gaan we het weer proberen. Na nog wat tips van mijn instructeur gaat het in poging vier super. Ik sta, ik glij, ik word voortgetrokken door mijn vlieger. Ik glij over het water alsof ik vlieg. Ik ga knallen. Ik moet er wel voor werken dat wel. De kust word steeds kleiner en ik zie de vrachtschepen steeds dichterbij komen wanneer ik realiseer dat ik ook nog terug moet en dat heb ik nog niet onder de knie. Ik laat me nu bewust vallen om terug naar de kust te de gaan. Alle pogingen om op de plank te staan mislukken. Hierdoor ben ik genoodzaakt om te bodydraggen terug naar het strand. Dit lukt natuurlijk wel. Terug op het strand krijg ik complimenten van mij instructeur. Ik geef aan nu klaar te zijn. Ik heb gevaren, dat was mijn doel en dus gelukt. Ik ben klaar. 

Wiener snitzel 

Na het kiten zijn we wezen lunchen en daarna ging Chloë met een vriendinnetje en haar ouders naar een lagune. Wij zijn toen maar een strandwandeling gaan maken. Nadat de dag ten einde was zijn we gaan eten bij de hier gevestigde Duitser. Het werd wiener snitzel met opgebakken aardappelen. Het was heerlijk. Vandaag was onze laatste echte hele dag voordat we morgen om 19.50 weer in het vliegtuig stappen. Tot morgen.