Dag 8

Heftige nacht

Wakker worden op een deinende boot is heerlijk, wakker worden door dat de wind aan je tentzeil trekt is heerlijk, maar niet om 2.00, 3.00, 4.20, 5.10 en 6.00. Gewoon 6.30 had prima geweest. Wat is dit wennen zeg, de wind waait hard, de boot deint daardoor flink op en neer en om ons heen zijn de hele nacht vissers in touw. Maar goed je wil een piraat zijn of niet. Om 7.00 word het ontbijt geserveerd dus we zijn ruim op tijd beneden op het dek. We zien de zon opkomen en dat is prachtig om te zien. Het ontbijt is echt perfect. Toast, geklutst ei, jam, yoghurt, muesli noem het maar op.

Ja of nee

Na het ontbijt gaan we onderweg naar pinkbeach. Een strand met zand dat roze gekleurd is. We zijn benieuwd. Bij aankomst zie je van verre wel iets van een lichte gloed op het zand, maar om nou te zeggen roze, nee dat dan weer niet. We stappen over op het kleine bootje en stappen uit op het strand. Hier ziet het er wel echt roze uit. We maken wat foto's en ik stuur de drone de lucht in. Zolang ik hoger dan tien meter zit hoor je hem eigenlijk al niet meer. Mijn schaamte is verdwenen. Ondertussen zijn Brenda en Chloë aan het snorkelen en zien mooie kleine vissen. Na twee accu's te hebben leeg gevlogen duik ik ook het roze strand af het water in. We spetteren en spatteren wat en gaan vervolgens na een uurtje op een roze wolk gezeten te hebben weer op huis, lees; grote boot, aan. Aan boord vertelt de kapitein ons dat we naar mantapoint gaan. De grootste kans om manta's te spotten is daar. De kans is erg klein aangezien het niet meer het seizoen is. Het is de bedoeling om met je snorkel vanaf de boot te springen en je zo mee te laten drijven met de stroming. Er tegenin heeft geen zin, want dat lukt toch niet. Omste beurt springen we in het water en snorkelen we met de stroming mee. De grote boot vaart weg en vangt ons na een kilometer weer op. Het kleine bootje blijft bij ons en houd ons in de gaten. Met onze ogen als lasers op de bodem gericht scannen we de hele bodem af. Denk niet dat je hier wat aaahs en oeeeehs zal horen, want er zit geen kleur in het water. De bodem is grauw met af en toe een gekleurd visje. We zien wat duikers onder ons langs drijven en dan op eens hoor ik iemand schreeuwen, manta, manta. Ik zwem die richting zo goed als kwaad op. De stroming is echt heel heftig. Ik zet mijn camera alvast aan en jawel hoor. Ik spot er één, hij is niet heel groot, maar groter in breedte dan wanneer ik mijn armen strek. Hij is geweldig, maar zwemt over de bodem zonder moeite tegen de stroming in. Ik doe alle moeite om hem bij te houden, maar moet snel afhaken. Dat was dus de manta, check. We laten ons verder drijven en ineens zie ik Brenda, met twee vingers in de lucht. Ik denk Bren het is nu niet de tijd om een feestje te maken. Weet je wel, van doe twee vingers in de lucht en schreeuw jeeeeeh, maar die gedachte is snel weg als ze één hand met alle vingers rechtomhoog in het midden van haar hoofd plaatst. Het, is denk overal ter wereld, herkenbare teken voor haai. Hoe raar, dat je normaal bij haai denkt wegwezen, maar hier nu op dit moment denk waar moet ik heen om hem, en in dit geval twee, te zien. Als ik er eenmaal ben zijn ze al weg. Chloë en Brenda hebben ze gezien, maar dus niet op de film. We zwemmen verder en spotten in de verte onder ons nog een schildpad, maar heel duidelijk is hij niet te zien. 

Blue lagoon 

Na het snorkelen zetten we koers naar een zandbank midden in de zee, zomaar uit het niets een stukje zand, omgeven met blauw water. Net als in de film. We worden op het eilandje gedropt en mogen ons daar even vermaken tot dat de lunch klaar is. Na tien foto's maken en wat film hebben we het eiland wel gezien. We lopen nog een rondje om bij alle souvenirs kraampjes te kijken, ja echt ik lieg het niet. Ze zitten hier gewoon, in de middle of knowwere, met een kleedje spullen te verkopen. Hoe bedoel je toeristisch. Na een half uur is onze groep het wel een beetje zat, mede doordat hier de wind zo hard blaast dat je gewoon pijn in je lijf krijgt van het zand wat er langs blaast. Na een uur staan we als echte schipbreukelingen te zwaaien naar de boot om ons op te komen halen. Ik was al aan het bedenken wie we als eerste zouden gaan opeten. Brenda was al hout aan het sprokkelen voor een kampvuur. Eindelijk na een tijdje wachten kwamen ze toch. Er was een probleem met het anker waardoor het zo lang duurde. Het eten was in iedergeval wel klaar. We kregen kipcurry met rijst. Het was weer heerlijk.

Snorkelen

Onze volgende halte word een klein baaitje waar we weer gaan snorkelen. We worden ongeveer een meter of 500 voor de kust gedropt en snorkelen zo drie keer heen en weer langs een mooi koraal rif. We zien allemaal prachtige vissen, maar ook hier heeft het koraal geen kleur. Na drie keer heen en weer, stappen we de kleine boot in vanaf het strand en staan we met de hele groep te klappertanden. Het water is warm, buiten is het warm, maar na drie kwartier in het water hebben we het allemaal ijskoud. We klimmen op de grote boot en gaan direct allemaal achter elkaar aan douchen. Het diner bestaat vandaag uit spaghetti bolonese en penne met een andere saus. Wederom gaat bijna alles op, een teken dat het weer heerlijk was. Vanavond is film avond, er word een wit doek in de punt van de boot naar beneden gerold en in combinatie met een beamer maakt dit een ware bioscoop. Jungle book word aan gezet alleen klopt het geluid van geen kant. Wel achtergrond geluid, maar geen stemmen, dit is dus niks. Het is 21.00 en na een rommelige eerste nacht en een drukke actieve dag zijn wij er klaar mee. We zoeken onze cabine op en gaan proberen te slapen. We liggen in een baai waar door de bergen er weinig wind staat dus we zijn zo vertrokken. We vallen vrijwel direct in slaap. Ahoy tot morgen.