Dag 9

Wat een nacht

We worden wakker om ongeveer 6.15. Deze nacht was een nacht die je normaal alleen in films ziet. Heerlijk geslapen en wakker worden met de opkomende zon. Wat wil een mens nog meer. Het is heerlijk dat je je niet druk hoeft te maken wat je aan doet. Zwembroek en t-shirt en op naar het ontbijt. Het ontbijt is weer prima verzorgt. Met buiten de eieren, jam en muesli, krijgen we er vandaag ook nog bananen pannenkoeken bij. We genieten met volle teugen. Alleen de koffie kunnen we niet aan wennen. Een schep koffie in je kopje, heet water erbij en klaar. Ik weet dus nu waarom sommige mensen altijd het laatste beetje in hun kopje laten staan. Die hebben waarschijnlijk ook deze koffie ervaring.

Snorkelen 

Onze eerste bestemming is bala bolo, of het juiste naam is weet ik niet, maar zo versta ik het. De kans om haaien te zien is op dit punt het grootst. We varen maar 45 minuten en dan kunnen weer het water in. We moeten direct vanaf de boot het water in. Als volleerde snorkelaars springen we omstebeurt van de boot af. We zien geen haaien, jammer genoeg, of gelukkig niet. Ik denk dat het zee water misschien toch wel een andere kleur had gekregen als we ze wel hadden gezien, iets met bruin ofzo. Wel worden wij verrast door baracuda's, deze zijn niet heel erg groot, maar voor ons groot genoeg. Hou het op een cm of 50. Na ongeveer 40 minuten gingen we weer terug naar de boot. Ik was blij weer aan boord te zijn. Zwemmen is niet echt mijn favoriete sport en mijn conditie is helemaal slecht. De volgende bestemming word turtlepoint, schildpaddenpunt. Dit is maar 20 minuten varen dus we zijn er zo. Bijna iedereen aan boord was nog aan het bijkomen van de vorige duik. We zouden hier tot de lunch blijven en hadden dus nog wel even de tijd. We hadden besloten nog een half uurtje uit te rusten en daarna erin te springen. Nadat we erin waren gesprongen moesten we tegen de stroom in naar 'het punt' zwemmen. Na ongeveer tien minuten, masker op, masker af, hou ik het voor gezien. Ik ben er klaar mee, ik voel me benauwd, moe en ik heb geen kracht meer om dat stuk te zwemmen. Ik besluit om te draaien en met de stroom mee terug naar de boot te zwemmen. Ik klim aan boord en ga uitrusten. Wat raar, heb ik nu echt al die leeftijd dat ik hier te oud voor ben, blijkbaar. Misschien is gewoon wandelen toch meer mijn ding. Na terugkomst ga ik lekker chillen in één van de zitzakken en val in slaap. Ik weet niet hoelang ik er heb gelegen todat ik wakker word gemaakt doordat ik Chloë en Brenda in het water vijf en zes hoor roepen. Brenda heeft blijkbaar vijf schildpadden gezien en Chloë zes. Mazzelaars. Ze klimmen aan boord en vertellen mij hun verhaal. Ze waren zelfs bijna met één schildpad in botsing gekomen toen deze lucht kwam halen. Ze zijn het er nu nog niet over eens wie er het ergste schrok.

Rendang 

Vandaag bestaat de lunch uit rijst met tempe en rendang. Het klinkt afgezaagd, maar wederom was het heerlijk. Later op de dag nog wat last gehad van mijn buik, maar of dat gerelateerd was aan de rendang durf ik niet te zeggen. Na de lunch voeren we weer verder, de bestemming was nogmaals een snorkelplek. Deze snorkelplek lag bij een onbewoond eiland, maar nu ook echt onbewoond, zelfs nog geen toeristen. Er was een groep die vanaf de grote boot het water in sprong en een groepje die met de kleine boot naar het strand ging, ik zelf en Chloë behoorde tot de laatste groep. Ik was na mijn eerdere blamage even uit gesnorkeld. Vanaf het strand heb ik even de drone laten vliegen om zo de snorkelaars te filmen. Dat was wel echt even leuk. De snorkelaars kwamen weer terug en waren enthousiast. Ze hadden een reuzemanta gezien. Ik dus niet, dat was wel even jammer. De manta zwom onder ze door en gelukkig had Brenda de actioncam mee en heeft dus gelukkig wat mooie filmpjes kunnen maken. Uiteindelijk ben ik toch ook nog maar één keer vanaf het strand mee gegaan, maar het snorkelen/zwemmen valt mij echt zwaar. We gaan weer naar de grote boot terug. 

De vis word duur betaald 

Onze volgende stop word, batisland, lees; vleermuis eiland. Een eiland waar overdag een hele, nadat we ze gezien hebben zeg ik hele hele grote, groep vleerhonden slapen. Ze slapen op het ene eiland en vliegen net nadat de zon is ondergegaan terug naar een ander eiland om op jacht te gaan. Eerst stoppen we nog eventjes bij een ander eiland, een eiland waar mensen wonen. Het eiland bestaat uit een aanleg steiger, wat gammele huisjes, een moskee en een voetbalveld. We zijn op zoek naar vis. We lopen het hele dorp door maar nergens is vis te koop. Het is allemaal al naar Flores gebracht. Eindelijk na een half uurtje wandelen hebben we beet. Met onze vangst in een tasje vol met dingen die uit de oceaan komen lopen we terug, sommige had ik vanochtend nog zien zwemmen. Terug op de boot word er direct gestart met het schoonmaken van de vis. Alhoewel de vis word eigenlijk alleen van wat schubben ontdaan en de inktvis wel helemaal schoongemaakt. Al het inkt zie je zo weglopen. De vis was een extraatje op het gewone diner. Gewoon rijst met kip en groente. De vis die zonder schubben alleen maar was geroosterd heb ik mij niet aan gewaagd. Ik ben toch echt een supermarkt vis eter. De inktvis heb ik een stukje van geprobeerd, maar ook deze was niet aan mij besteed. Ik heb het maar gewoon bij de kip, rijst en groente gehouden. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik voor het eerst deze vakantie een beetje last van mijn buik krijg. Na het eten gaan we nog een spelletje doen. Wij gaan voor het spel djenga dat, op een boot die aan het deinen is, erg moeilijk is. Eigenlijk gaat het wel erg goed en weten we er toch twee mooie potjes van te maken. Daarna doen we nog twee potjes uno en dan gaat het licht uit. Niet letterlijk, maar figuurlijk, het is half tien en iedereen is er klaar mee. We gaan naar onze cabine voor onze laatste nacht aan boord van onze piratenboot.