Dag 13

Rituelen

We worden wakker in ons guesthouse van zeventien euro. We springen onder de douche en pakken onze tassen weer in. Om 8.30 staat batman weer voor de deur. Je weet wel van die film met dat liedje. Neurie maar weer even. We gaan eerst nog even ontbijten, Brenda en ik zijn nog steeds redelijk aan de F1. Dus Brenda besteld droge toast met jam. Chloë volgt haar voorbeeld en ik laat mij niet kennen en bestel gewoon mie goreng, je bent op Bali, je eet zoals Bali. Een flinke kop koffieprut koffie. Koffie Tubruk, is mij net geleerd. Tijdens ons ontbijt zien wij de eigenaresse weer druk in de weer met de balinese rituelen. Bloemetje hier, bloemetje daar offermandje hier, offermandje daar, wierook hier, wierook daar. Het is mij verteld dat ze hier gemiddeld twee uur per dag mee bezig zijn. Om 8.30 staat Made voor de deur met de batmobiel en laden we de hele handel weer in. Op naar onze volgende bestemming, Sidemen. 

Relaxen 

Vandaag gaan we naar Abian ayu villa een hotel bij Sidemen, dit ligt wat meer naar het oosten van het eiland. We hebben gepland met Made dat hij ons er niet alleen heen brengt, maar dat we onderweg ook wat dingen willen bekijken. We doen er ongeveer twee uur over om uit het centrum van Kuta en Sanur te komen vanwege een congres van de grootste partij van Indonesië, waardoor ook de president hier aanwezig is. Daardoor zijn er veel straten afgesloten en ontstaat er veel file. Als we eindelijk rijden gaan we richting klungkung het geboorte dorp van Made, waar hij zijn centrum laat zien en een monument die is opgericht voor de vrijheid die ze nu op Bali hebben. Tenminste zo heb ik het een beetje begrepen. Nadat wij ook een watertuin hadden bezocht en het zweet van ons rug liep, gaven wij aan maar naar onze eindbestemming te rijden. Het is ondertussen 13.00 als we aankomen en wij verlangen naar een lekker zwembad. Aangekomen bij onze nieuwe bestemming zien wij direct de serene rust. We checken in, maar onze kamer is nog niet volledig schoon. We wachten even bij het restaurant en genieten van de zon en ons uitzicht. Het zwembad, een echte infinitypool is groot met een fantastisch uitzicht. De tuin er om heen is prachtig, alsof je in een sprookje loopt. Na een half uur is onze kamer klaar en kijken onze ogen uit in deze prachtige kamer. We kleden ons om en gaan bij het zwembad zitten. We gaan even lekker relaxen.

30 min wandelen 

Pindakaas wie is er niet groot mee geworden. Wie kent die uitspraak nou niet. Over tien jaar is deze uitspraak waarschijnlijk verbasterd naar. WiFi wie is er niet groot mee geworden. Het is soms heel vervelend en we hebben het op de boot en het eiland ook echt niet gemist, maar wat is het toch verschrikkelijk handig. Vandaag zoekt Brenda weer eens naar een leuke warung om te eten en vind een leuk tentje. Het is 30 minuten lopen, maar dat is hier geen straf als de zon onder is. De temperatuur is dan prima en de omgeving prachtig. We zitten net buiten Sidemen tussen de rijstvelden. Alles is hier nog een beetje ongerept en de mensen zijn ook hier weer alleraardigst. We lopen dus naar de warung en worden aan alle kanten begroet. Het zijn hier wel een hoop guesthouses, we lopen de ene na de andere voorbij. Er zijn ook wel een flink aantal Nederlanders hier. We hebben er al een aantal gehoord, en zij ons waarschijnlijk. 
Na ongeveer 25 minuten waren we gearriveerd bij de door Brenda uitgezochte warung. Hij was echt heel erg schattig van buiten en met vier tafeltjes ook echt heel klein. We worden begroet door een alleraardigste meneer die ons het tweede tafeltje wijst, de eerste was al bezet. We nemen plaats en kijken naar het uitzicht. Wauw wat een gaaf plekje. Midden tussen de rijstvelden zien wij de vleermuizen in gevecht met de zwaluwen. Wat een stoer gezicht. We bestellen het eten en hij gaat de bestelling naar zijn vrouw brengen die in huis staat te koken. Wij blijven ondertussen genieten van ons uitzicht. De meneer, zo noem ik hem maar even, stapt ondertussen even met zijn zoontje op de scooter. Hij geeft aan zo weer terug te zijn, en rijdt weg. Wij blijven genietend maar vol verbazing achter. Hier kan dat allemaal. Na tien minuten is hij weer terug en begint hij een praatje. Of wij uit Bolanda komen, zo noemen ze ons koude kikkerlandje hier. Wij bevestigen. Hij geeft aan dat hij vandaag al zestien Nederlandse klanten heeft gehad. Dachten wij dat wij een ontdekking hadden gedaan, niet dus, en dat terwijl hij vandaag nog later open was gegaan vanwege de crematie van zijn tante. Het eten word geserveerd en we hadden wederom geen klagen. We bestellen als dessert nog wat kleine pannenkoekjes met kokos en suiker. Na aflevering tasten wij gretig toe. Ze zien er leuk uit met wat kokos snippers eroverheen, althans dat was onze gedachte. Wat bleek er was gewoon een beetje geraspte kaas overheen gestrooid. Het was net rivela, een beetje vreemd maar wel lekker. Afrekenen en weer terug naar het guesthouse. 

Change off plans

Zoals ik al eerder vermelde zijn Brenda en ik een beetje aan de diaree, we voelen ons prima, maar we moeten gewoon even wat vaker. Nu hebben we deze vakantie al redelijk wat ondernomen en zou er over twee dagen een beklimming van een vulkaan op het programma staan. Nu we hier zitten begonnen wij eigenlijk een beetje te twijfelen om dit wel te doen en ik zeg altijd, bij twijfel niet doen. Ook Chloë heeft er nu de dag nadert niet zo veel zin in. Chloë kan heel slecht tegen vroeg opstaan, vroeger dan zes uur. Ze wordt dan ook echt misselijk en krijgt hoofdpijn. We hebben dus unaniem besloten om de vulkaan de vulkaan te laten en hebben hier in dit guest house een nachtje extra geboekt. Geen wekker en geen druk meer van de vulkaan. Ik ga nu slapen. Tot morgen.

Ps. Er staat ook weer een nieuw filmpje op en foto's ook natuurlijk