dag 16

De dag van vertrek. We nemen afscheid van de villa. We hebben gisteren na het zwemmen onze badhandoeken gewassen en na het douchen de rest van de handoeken. Vanmorgen direct na het opstaan ons beddengoed afgehaald en ook in de wasmachine gedaan, na ruim een uur gedraaid te hebben, hebben we het opgehangen. Dan is het droog voor de nieuwe gasten arriveren. We hebben nog nooit zo een huis gehuurd dus ik weet niet of dit normaal is of dat het met de Corona te maken heeft, maar heb deze week bijna meer wassen gedraaid dan thuis. We stofzuigen nog wat, ruimen de vaatwasser uit en zorgen dat alles aan kant is. We zijn om 8.45 helemaal klaar en wachten we op Ester die om 9.15 een inspectie zal uitvoeren. Bijna precies om 9.15 arriveert ze en lopen we even het huis door. Alles is in orde, op dat ene wijnglas na die gesneuveld was nadat we een pool party met de hele buurt hadden gehad. Onee hij brak af in de vaatwasser. Waar het hart van vol is.

We rijden om 9.40 weg en laten de villa achter ons. We gaan vandaag voor het eerst over de tolweg. Dit schijnt in Portugal best wel een dingetje te zijn. De ene tolweg is namelijk de andere niet. Zoals ik begrijp kan je dus ook niet, zoals bij andere landen, altijd met contant geld of een kaart betalen. Bij sommige moet je in het bezit zijn van een elektronisch kastje achter je raam. Bij andere moet je zelfs achteraf bij het postkantoor afrekenen. Wij hebben wel zo'n kastje, maar deze is niet gekoppeld aan onze creditcard. We moeten dus wel via een tolweg waar wij gewoon kunnen betalen. Dit is gelukkig wel het grootste gedeelte. Alleen het eerste stuk, 40 kilometer, zullen we binnendoor moeten. We rijden voor de laatste keer langs de afval bak om onze laatste vuilniszakken en lege flessen te dumpen. Het eerste stuk binnen door gaat voorspoedig en we zijn snel bij de tolweg A2. Deze loopt rechtstreeks naar Lissabon en onze eindtijd op de luchthaven staat op 12.26. We moeten de auto inleveren om 13.00 dus ik voel met net Hannibal van de A-team. I love it when a plan comes together. De tolweg lijkt wel speciaal voor ons gemaakt want, er rijd echt amper iemand. In de ruim 200 kilometer hoef ik maar twee keer iets af te remmen. We tanken nog eventjes tien kilometer voor de luchthaven en zijn dan mooi op tijd.
We leveren de auto in en maak nog een foto van de kilometerstand om later terug te rekenen hoeveel kilometer we gereden hebben. Als we de bagage hebben uitgeladen hebben en de terminal in lopen krijg ik al een appje van Avis met de bon en het aantal gereden kilometers. Ik ben zelf niet zo bijgelovig, maar sommige dingen komen zo vaak voor dat ik het bijna geen toeval meer kan noemen. Brenda en ik hebben iets, en volgens mij heb ik dat al eens benoemd met de cijfers 22.22. Wij gaan vaak onbewust naar bed op dit tijdstip of we appen toevallig met elkaar op dat tijdstip. De cijfers 22.22 betekenen blijkbaar ook echt iets. Het betekend in iedergeval dat we goed bezig zijn of zo iets. Nu hoeven jullie natuurlijk niet meer te raden hoeveel kilometer we gereden hebben, maar hoe toevallig is dit dus.

Direct als we de terminal in lopen gaan we op zoek naar een toilet, om te plassen en om vast onze korte voor een lange broek in te ruilen. De korte kan dan nog in de koffer. Hierna checken we in en gaan door de security. Het gaat allemaal voorspoedig en als we door de taxfree, waar ze dat vandaan hebben gehaald volgens mij is alles nog duurder, gaan we even lunchen. We bestellen een rond stuk rundvlees, geserveerd op een mooi rond vers gebakken broodje met groente en met een beetje gefrituurde aardappelen on the side.
Na dit culinaire hoogstandje gaan we langzaam aan naar de gate. Terwijl we wachten bestel ik alvast de kaartjes voor de trein in mijn ns app en na twintig minuutjes wachten stappen we in. Ik zit nu dit in het vliegtuig te typen en laat jullie even live meegenieten. Dit geeft mij nog even de kans om de hele vakantie de revue te laten passeren. Hebben wij genoten, Jaaa. Was dit onze droom vakantie, neeee. Was dit tijdens Corona voor ons de beste oplossing, ja dat weet ik wel zeker. We hebben ons binnen ons huis vrij kunnen bewegen en konden doen en laten wat we wilden. Kwamen we buiten moesten we ons aan regels houden. Waren die erg, nee totaal niet, maar ik was wel blij dat we niet voor een hotel hebben gekozen, met allerlei andere restricties. Hoogtepunt was wel het verblijf bij onze twee nieuwe "vrienden" van herdade do zambujal.
Dit was echt buitengewoon en zou ik iedereen aanraden. Bizar om te zien dat deze twee mannen aan alles hebben gedacht wat je als gast nodig zou hebben. De villa is ons ook goed bevallen, maar zouden we niet snel weer doen. Het was een privé huis, maar vanwege onaangekondigde bezoeken van de poolman en de tuinman was het kopje privé voor ons weg. Ik bedoel vanmorgen nog kwam ik uit bed en zat ik om 7.00 in mijn korte broek en blote bast aan de koffie als in eens uit het niets de poolman weer in de tuin staat, maar goed dat is mijn dingetje. Ook zijn wij erachter dat, de reizen die we hier voor maakten, paar dagen hier, paar dagen daar, en weer verder ons beter ligt. Elke zoveel dagen weer iets nieuws om op te verheugen en elke paar dagen weer iets leuks om op terug te kijken. Ik hoop dat we dit weer volgend jaar mogen doen. Ik hoop dat jullie weer met veel plezier hebben mee gelezen en ik hoop tot volgend jaar, of eerder. Zoals elke keer wil ik natuurlijk iedereen bedanken die er voor hebben gezorgd dat wij op vakantie kunnen. Noa die met alle liefde word opgevangen en de praktijk van Brenda die in super goede handen is.