Dag 2

Vandaag gaan we weer verhuizen, maar we moeten eerst de huurauto op de luchthaven ophalen. We gaan eerst ontbijten en worden al herkent door de mensen van het restaurant. Ik weet niet of dat een goed teken is. Het ontbijt is wederom perfect te noemen en ook nu kom ik met een veel te veel gevuld bord terug, omdat ik het zelf niet mag opscheppen, vullen de medewerkers met reuzen scheppen. Tijdens het ontbijt besluiten we dat ik alleen de auto ga halen, Brenda de koffers inpakt en Chloë aan het huiswerk gaat. Zo pakken we drie vliegen in één klap. Ik bestel een Uber en laat me in 10 minuten naar het vliegveld rijden. Na ongeveer 25 minuten stap ik in mijn Ferrari, het moet hier wel een beetje in stijl. Als ik er na drie bochten achter kom dat er geen achterbank in zit rij ik terug en wissel hem om voor een Ford focus. Zo kan Chloë ook mee. Terug in het hotel laden we de auto in en gaan richting de Dragon mall. 

Dit is een mall met alleen maar Chinese producten. We rijden er in een kwartiertje naar toe. Dan rijden we ook nog een kwartiertje erom heen om te kijken waar we het beste kunnen parkeren. Het is zo groot, met zoveel ingangen, en zoveel verschillende hallen. Uiteindelijk duiken we een afslag in welke met het bord P word aangewezen en daarop volgend rijden we naar boven. De ene bocht na de andere bocht omhoog. Om na een bocht of acht op het dak uit te komen. We hebben de parkeerplaatsen voor het uitkiezen, want het is echt heel stil. We parkeren en lopen naar binnen. Daar zien we de enorme hal van boven welke uit twee verdiepingen bestaat. De verdieping waar wij staan, hier is niets, de volgende met allerlei winkels en dan begane grond met ook allerlei winkels, maar ook het midden staat vol met koopwaar. Tuinmeubelen om precies te zijn. We dalen af met de roltrap die het niet doet en lopen langs de winkels op de eerste verdieping. Het valt op hoe stil het hier is en hoeveel winkels er dicht zijn of gewoon niet bezet zijn. We gaan verder naar de begane grond om daar richting te andere hal te lopen. We lopen langs een verscheidenheid aan winkels, van mobiel telefoon accessoires tot handtasjes en van nagelstyle producten tot electrische scooters. Het is echt weer niet normaal. We lopen langs winkels met wel 20 of 30 electrische scooters met van die hele brede banden, lineaal breed zeg maar. Je ziet ze bij ons ook met enige regelmaat rijden. Na ongeveer 500 meter besluiten we om naar buiten te gaan en gaan we kijken in de andere hal. Eenmaal binnen valt ons meteen de drukte op, niet koploop drukte, maar drukker dan in de andere hal. Het is hier ook anders. Alleen maar begane grond en geen verdiepingen. In het begin ook heel veel meubel winkels. Banken, stoelen, tafel etc. Verderop beginnen de behang, gordijn en vloerwinkels. Nog wat verder komt er ook nog electronica bij. Wij lopen in de 'hoofdstraat', maar je hebt ook nog allemaal zij straatjes. Na wederom een meter of 500 gelopen te hebben en er nog geen einde aan zit te komen vraag ik of we het wel hebben gezien. Ja is het antwoord. We duiken een zijstraatje in en gaan via de vele kruipdoor steegjes terug naar de uitgang. Na een kwartiertje tussen de knal roze gordijnen, fluoriserende bijzet bankjes, rollen met kunstgras, kunstplanten, gamestoelen en vloertegels in houtmotief in de kleur mistic indiaans naanbrood hebben we de uitgang bereikt. Het was een beetje zwarte markt idee. We gaan de rustige hal weer in en lopen richting de auto.

Onze volgende bestemming is Ras al khaimah. We zitten niet in het centrum van Ras, maar hebben een hotel gevonden op een opgespoten schiereiland een half uurtje rijden van het centrum. We rijden via Sjarah en Ajman, twee andere emiraten naar het hotel. We rijden niet hard en doen er ongeveer een uurtje over. Om 14.00 rijden we het schiereiland op. Het is nu nog vier kilometer rijden. We rijden over een brede driebaans weg, terug zijn er ook nog drie, naar ons hotel. We zijn de enige die er rijden. Bij aankomst word de bagage voor ons uit de auto gehaald en op een karretje gezet. We mogen de auto in de parkeergarage zetten en gaan dan inchecken. Ik zeur nog wat over airlinestaff en we krijgen ipv zeezicht aan de wegkant, nu zeezicht aan de strand kant. Wat opvalt is de grote van het complex. Het is groot, dit was op de foto's en beschrijving niet helemaal duidelijk. Wat wel weer heel duidelijk naar voren komt is de vriendelijkheid. We checken in en krijgen te horen dat de kamer bijna klaar is. Even de finishing touch en we mogen erin. Denk dat hun finishing touch anders is dan bij ons, want drie kwartier later kunnen we erin. We verrassen ons over de kamer, hij is best ruim, twee grote bedden een enorme tv, waarom is mij een raadsel en een zeer luxe douche. We hebben zelfs een balkon. 

Nadat we alle bagage hebben neergezet trekken we onze zwemkleding aan en begeven ons naar het strand. We zitten op de eerste verdieping, maar kunnen de trap niet vinden, straks maar even vragen. Op het strand aangekomen gaan we op zoek naar de handdoeken voor op de bedjes. Niet te vinden dus maar even vragen. Bij het zwembad meneer. Verdorie ik weer naar boven naar het zwembad. Drie handdoeken rijker gaan we op zoek naar drie ligbedjes. We lopen langs het strand en kijken heen en weer, van de bedjes naar het water en terug,en we vragen ons hetzelfde af. Waar zijn al die mensen van die lege bedjes met een handdoek erop gebleven? Niet in het water, want die kan je op één hand tellen. Uiteindelijk 150 meter van het zwembad hebben we drie bedjes en een parasol gevonden. We smeren ons in en gaan liggen. Het zonnetje schijnt nog heerlijk. Het is 16.00 uur, maar het is bloedheet. Na een half uurtje even in het water om af te koelen, maar het water voelt alsof….. en ik was het niet.

De planning voor de rest van de dag is douchen en eten in Ras al khaimah. Niets meer niets minder. Als we om een uur of half zes weer op de kamer zijn gaan we douchen en zoeken we ondertussen naar een nieuw hotel voor overmorgen. Dit is nog niet zo heel makkelijk prijs, locatie, welke keten, wel ontbijt, hoeveel verdiepingen, wel of geen gratis parkeren, hoeveel douche gaatjes zitten er in de douche kop het speelt allemaal mee. Eerst eten dan zien we wel weer verder. We pakken de auto en rijden van het schiereiland af. Pakken de hoofdweg en rijden in 25 minuten naar het centrum van Ras al khaimah. Daar aangekomen gaan we op zoek naar een restaurantje zoals gisteren met de lunch. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. We zien niets wat ons aanspreekt en rijden zelfs op een gegeven ogenblik door de getto van Ras al khaimah. We zetten google map aan voor een iets andere wijk met wat meer hotels en komen na tien minuten in een ander gedeelte uit. Dit ziet er beter uit. Chloë ziet een tentje en geeft aan dat dat haar wel aanspreekt. We parkeren de auto en gaan naar binnen. Vol enthousiasme worden we ontvangen. Er staan vier tafeltjes en we kiezen er één van uit. Het is een drukte van jewelste. De ene ober of hoe je hem noemen wilt loopt met een plastic zak met inhoud naar buiten. Deze bezorgen ze aan de geparkeerde auto's buiten. Dit is een drive thru op een ouderwetse manier. Of eigenlijk hetzelfde als die ene keer dat ik per jaar door de mcdrive ga en te horen krijg, wacht u daar maar even ik kom het zo brengen. We zitten dus lekker en proberen in ons huis tuin en keuken arabisch wat van de kaart te maken. Na drie bladzijde kwam ik erachter dat je het andersom moet lezen en werd het direct duidelijk. Chloë nam een broodje kip, ik een sandwich shoarma en Bren iets wat ze had aangewezen wat haar lekker leek toen ze binnen kwam. We bestellen er drie cola bij. De ober lijkt lichtelijk in paniek dat er, drie Hollanders die naar zijn begrip Frans praten, in zijn zaak zitten. Vergeet het drinken, laat saus vallen en geeft ons gratis soep, oh dat laatste hoort schijnbaar. We krijgen dus soep vooraf en is waanzinnig lekker. Chloë krijgt haar broodje en deze ziet er fantastisch uit. Als je nog geen superlatieven hebt gelezen dan krijg je er nog wel een paar deze vakantie denk ik. Brenda krijgt haar in schuine stukken gesneden shoarmarol, kip natuurlijk, want varken kennen ze hier natuurlijk niet. Ik krijg mijn sandwich shoarma wat niet meer is dan een hele lange Vietnamese loempia met shoarma erin, maar lekker dat hij is. Echt. We zagen op de kaart dat de Pepsi drie Dirham kost dit is ter vergelijking met het hotel bizar goedkoop, waar een plastic bekertje 23 Dirham kost. Vijf euro dertig in het hotel tegen 70 eurocent in het restaurant. Echt niet normaal. We rekenen 50 Dirham af, ongeveer 11.50 in euro's. Echt duur die emiraten. We pakken de auto en rijden terug naar het hotel. We gaan vroeg naar bed, want morgen staat er wat moois op het programma. Tot morgen.