Dag 6

Ik kwam zojuist aan in Samosir op mijn ‘Sumatra‘ reis. Check het volledige verhaal op https://www.polarsteps.com/mikesminia/4952209-sumatra/39987128-samosir?s=23b7c3af-1e0e-4ef1-9a69-f9de2c774d01

Dag 6

Lange rit

Heerlijk geslapen hebben wij. Onze nieuwe kamer met een heerlijk bed. Lang hebben we er nog erover na gepraat, maar we hebben nu de keuze gemaakt en hebben er een punt achter gezet. We hebben het er niet meer over. Punt.

Een nieuwe dag met nieuwe dingen om te ontdekken. We gaan eerst even lekker ontbijten, hier niet alleen nasi of bami goreng, maar ook gewoon brood en zoetigheden. Oja en gewone koffie, zelf gebrand in hun eigen koffiebranderij met echte Sumatraanse koffiebonen. Als we hebben gegeten maken we ons klaar voor een lange rit. Vandaag willen we het eiland af en richting een mooie waterval en een uitzichtpunt op een berg. We zullen een rondje over het eiland moeten doen van ongeveer een uur en een kwartier en dan nog een half uur naar de waterval. Vervolgens is het vanaf de waterval nog eens een half uur richting het beginpunt van de wandelroute van de berg.

Aan de weg word gewerkt

We gaan op pad, lekker op de scooter, je weet wel zo'n ding waar je bij ons 40 kilometer per uur op mag. Hier niet, hier weet je niet hoe hard je rijd, want de kilometer teller werkt niet. Alles is hier heel tegenstrijdig en daar doen we zelf aan mee. Thuis stap je niet zonder helm op een scooter en als we op de motor weggaan pakken we ons helemaal in met beschermende kleding. Hier niet, hier doe je dat in je korte broek, T-shirt en een helm die je moet vastknopen en dan heb je mazzel dat dat lukt. Je kan ook kiezen voor een chauffeur, maar dat is lang zo leuk niet. Op het eiland rijden is eigenlijk, in tegenstelling tot de rit vanaf het vliegveld, heel relaxed. Het verkeer is hier veel rustiger en ja er word ingehaald, maar dat is te overzien en als je er zelf aan deelneemt is het lang zo eng niet. De rit verloopt voorspoedig en al in iets meer dan een uur zijn we bij de brug welke het eiland met het vaste land verbind. We gaan nu de bergen in. Na ongeveer een kwartier staan we bij een bordje met de richting van de waterval aangegeven. Er onder staat 2,5 kilometer of 25 kilometer het is voor ons niet heel duidelijk. Als we het vragen aan iemand langs de weg word ons vermoeden van 2,5 kilometer bevestigd. Ongeveer tien minuten zegt die meneer. We slaan rechts af en komen op een iets slechtere weg terecht dan dat we hadden gehad. Grind, gaten en zand domineren de ondergrond. Sneller dan vijf kilometer kunnen we niet. Dus de tien minuten worden iets langer. Als we aankomen zien we het water al van boven naar beneden vallen, logisch natuurlijk. Smiley met een hand op zijn voorhoofd. Hij is wel echt heel hoog en tof. Natuurlijk moet je hier ook entree betalen en parkeergeld. Helemaal officieel krijg je ook een bonnetje. We betalen en lopen door. We zijn niet de enige, maar wel, zoals ze ons hier noemen, witte mensen. We maken wat foto's en ik mag hier ook dronen. Dus daar ben ik druk mee. Brenda en Chloë willen wat water en lopen richting de scooters waar onze bidons in liggen. Bidons worden hier gratis gevuld vanwege het reduceren van de plastic flesjes. Als ze terug lopen worden ze aangesproken door locals welke vragen of ze met hun op de foto mogen. Nou ja eigenlijk hebben ze geen keuze. De ene na de andere local moet met ze op de foto, de ene na de andere positie moet worden aangenomen. Als ik erbij had gestaan had ik er geld voor gevraagd. Ik bedoel wij betalen voor hun waterval te fotograferen dan mogen zij ook wel wat terug geven voor portretrecht. Nee joh geen probleem, jullie gelukkig, wij gelukkig. Eindelijk is het hele dorp op de foto geweest en kunnen we weer verder. Ik ben klaar dus we kunnen met z'n drieën naar de scooters. We gaan de slechte weg weer terug en moeten nu nog een half uur naar de butik Holbung, althans dat geeft maps aan. Niet te weten dat ze hier ook wegwerkzaamheden hebben. De laatste vijf kilometer zijn ze een nieuwe weg aan het maken, maar in tegenstelling tot Nederland mag je hier gewoon door de werkzaamheden heen rijden. Gewoon over de net aangelegde gravel weg tussen de machines en wegwerkers heen. Helemaal blij zwaaien ze naar ons. Na 40 minuten zijn we aangekomen bij de voet van de berg. We parkeren de scooters en betalen het parkeergeld en de entree voor de berg. We hebben niet de illusie dat we halverwege gaan komen laat staan de top. Daar zijn wij niet sportief genoeg voor en daar hebben we ook eigenlijk helemaal geen zin in. We lopen eerst een trap op van ik gok 200 treden. Iets grotere stappen dan bij ons dus dat is voor mijn korte beentjes ook al zwaar. Daarna houden de tredes op en nemen de stenen en zand het over. We lopen nog een meter over 100 verder naar boven en kijken om ons heen het uitzicht hier is echt bijzonder. Ik denk dat ik het nog nooit zo mooi heb gezien. We maken foto's en filmen wat. Helaas is de wind in kracht zo enorm dat ik mijn drone niet wil gebruiken. Het risico dat hij wegwaait is hier echt te groot. Na de foto's dalen we weer af, we moeten ook nog terug en we willen toch ook nog even bij het zwembad zitten. De rit terug neemt iets minder dan twee uur in beslag en onze kont doet nu echt wel heel veel pijn. We zijn alle drie blij dat we terug zijn. 

De rest van de middag blijven we bij het hotel en eten we 's avonds in ons eigen hotel.