Dag 3

gitaar muziek

Na een heerlijke nacht slapen worden wij gewekt door een kakofonie van geluiden van buiten. Het is half zes 'smorgens als ik op mijn klok kijk. Thuis denk ik laat me met rust en hier denk ik nu, zo een nieuwe dag. Brenda is ook wakker en wil wat lezen, maar met alle geluiden van buiten is het moeilijk lezen. Wij besluiten om polshoogte te gaan nemen. We gaan op het balkon zitten en genieten van alle geluiden. Na ongeveer een half uur zien we één van de medewerkers over het dak lopen. Balancerend op de rand van het dak staat hij het fruit voor het ontbijt uit de boom te snijden. Hij doet mij aan iemand denken. Het is ondertussen 6.00 als onze buurman, op het balkon naast ons een serenade op zijn gitaar begint te spelen. In Nederland zou ik denken, WTF ik kieper je met gitaar en al van het balkon, maar hier dacht ik jeetje wat relaxed. 

Markt

Vandaag is een rustdag, dus we gaan gewoon kijken wat de dag ons brengt. We beginnen uiteraard met een ontbijt. Twee gebakken eieren voor mij en Bren en Chloë aan de groene pannenkoeken met banaan. Een kop koffie, waarvan de bodem met teer bedekt is, om het geheel compleet te maken en wij kunnen er voorlopig even tegen aan. Het eerste wat we gaan doen is naar de markt. We willen een sarong hebben om eventueel een tempel in te mogen. Chloë heeft een leuk tasje gezien en wie weet zien we nog iets anders leuks. We beginnen met lopen, ongeveer een kilometer tussen de auto's en brommertjes soms met stoep soms zonder stoep. Veel gaten in de weg, maar we redden het.
We zijn vroeg op de markt dus het is nog niet zo druk. Het aantal Balinesen die je opdringerig dingen willen verkopen is nihil. Je word pas aangesproken als je blijft kijken. Prima dus. Afdingen is hier wel echt een must, je betaald anders nog meer dan in een winkel. Het tasje hebben we gekocht voor ongeveer negen euro. Met de sarong is onze afdingkunst flink mislukt, want later zagen wij ze voor de helft in de winkel liggen. Truuk mislukt. Na de markt zou onze volgende bestemming het paleis in Ubud zijn, maar door de wirwar van straatjes kwamen we uiteindelijk bij het Monkey forest uit. We wilden hier zo en zo naar toe, niet vanwege de apen, maar vanwege de mooie tuin. Even een flink rondje doorheen gelopen en toch nog wat apen gespot. Het is ondertussen 11.30. Van een rustdag is nog niet echt sprake. We gaan weer terug naar onze homestay. Lekker even bij het zwembad chillen. Onderweg stoppen weer even bij een warung om de lunch te nuttigen. Nasi goreng, gado gado en loempia's. Het was weer heerlijk. Nu gaan we echt terug. 
Thuis gekomen zien we dat de kapotte douchekop is vervangen en we kunnen weer lekker douchen.

Doolhof 

Het zwembad is een prima plek om even te ontspannen, althans als je geen dochter hebt die de 400 meter vrije slag met flippers in een vijf meter zwembad gaat oefenen. Tevens is er hier iemand van de familie die muziek aan het maken is op een xylofoon. Wat niet echt bijdraagt tot een middag dutje. Na het muzikale intermetzo en de 400 meter van Chloë Kromowidjojo word het tijd om een douche te nemen onder onze nieuwe douchekop. Helaas heeft dit niet geresulteerd in een droge badkamer. Het echte probleem schuilt in het douchegordijn. Deze hangt verder dan de waterkering op de grond. Zo ons grootste probleem van de dag is ook weer besproken. We gaan naar de massage salon. Te voet natuurlijk. Weer lopen we van straatje naar straatje in de hoop dat we goed lopen en niet onderweg in een gat in de grond stappen waardoor wij rechtstreeks via het ondergronds riool naar zee spoelen. We hebben alle drie een massage van een uur en deze was wel erg goed voor 6.50 euro pp. Zeker een aanrader. Ondertussen is het zeven uur en gaat onze maag rommelen. Gisteren waren we een tentje tegen gekomen wat ons erg leuk en lekker leek. Het was een restaurant met typische Indonesische hapjes. Ook dit was weer heerlijk. Nu nog een toetje in de vorm van een speciaal ijsje die Chloë ergens had gezien. Dus daar gaan we weer het doolhof in. Uiteindelijk na het ijsje naar huis. De balans van onze rustdag is dus uiteindelijk 16,4 km gewandeld, wat uiteindelijk bij Brenda tijdens het spelen van een potje skip bo de das om doet. Tijdens het spelen van het potje lagen Brenda haar kaarten zomaar op de grond. Chloë en ik zijn maar naar bed gegaan ze zal vanzelf wel naar binnen komen als ze wakker word. 
Morgen gaan we met een chauffeur zingeving verkennen. Kleine watervalletjes en mooie rijstvelden. We zijn benieuwd