Dag 4

Batman

Vandaag staat er een rondrit met gids op het programma. Via Facebook zijn we in contact gekomen met Made. Made is een batman fan en heeft zijn auto er op aan gepast. Geel met zwart en een groot batman teken op de motorkap. 
Eerst ontbijten, dit doen we vandaag gewoon op ons eigen balkonnetje.
Klokslag 9.00, de afgesproken tijd, staat batman met zijn batmobiel klaar. Onze eerste bestemming word een waterval. We zijn er lekker vroeg dus er zijn nog niet veel toeristen. Na een flinke afdaling over wat rotsen en sommige stukken met een trap staan we onder de metershoge waterval. Het is nu al leuk. Het enige minpunt is dat we weer naar boven moeten. Boven aangekomen plakt ons t shirt aan alle kanten aan ons lichaam. We stappen weer in de batmobiel, batman achter het stuur en ik ben Robin. Die twee achterin hebben we gered. Nurie zelf de tune er maar bij. Wij doen de hele dag niets anders.

Bloed op de rotsen

Onze tweede bestemming word de hidden canyon. Brenda heeft deze ergens opgeduikeld via Google en leek haar wel leuk. Batman vroeg of wij geoefende klimmers zijn, natuurlijk zijn wij dat, wat een grapjas. Dat zie je toch zo. Bij de ingang van de canyon betalen wij de entree prijs. Deze prijs is inclusief gids. Ons word gevraagd om de tassen en alles wat niet nat mag worden in een kluisje te doen. Waarom? Is mijn vraag. U word waarschijnlijk tot uw middel nat. Aaahhaa ik snap hem. Mag mijn camera wel mee. Ja die doet de gids in een waterdichte tas. Zo we gaan beginnen, maar goed dat we onze bikini en zwembroek aan hebben. Na tien meter lopen vraag ik de gids hoelang we onderweg zijn. Ongeveer twee uur zegt hij. Sorry, aaah ik snap hem, hidden canyon, we moeten hem dus zoeken. Niet dus, de gids had hem zo. Eerst een paar trappen af en we staan tot onze knieën in het water. We waden verder, ik natuurlijk continu met mij actioncam in de hand en actie gaat er komen..... We komen bij een rots in het water. Deze moeten we omhoog, tot zover gaat het nog goed. Dan langs de rand, met je buik tegen de muur en met je hand zoekend naar houvast klimmen we verder. Tot zover gaat het nog goed. In de verte zie ik één rotsblok midden in de rivier met daar boven een touw. Ik voel de bui al hangen. Brenda die met volle concentratie nog bezig is een gekko tegen de muur na te doen, heeft nog niets in de gaten wat haar te wachten staat.
Chloë en de gids staan te wachten bij het touw. De gids doet het één keer voor. Aan de rand staan, niet naar beneden kijken, voet iets lager. Dan pak je het touw vast en laat je jezelf helemaal naar de zijkant schuiven, alleen je handen hé. Dan als je bijna horizontaal tegen de rand staat laat je één voet los en zet je die aan de andere kant op het rotsblok. Je staat dus nu in een split. Je ene been op de rand van de muur en de andere op het rotsblok, je handen aan een touw en dit allemaal met een kolkende rivier onder je. Nog even je andere been bij trekken en je bent op de helft. Nu moet je de andere kant van het rots blok weer af op dezelfde manier. Met veel pijn en moeite redden we het alle drie. Tot zo ver gaat het goed. We klimmen nog een paar meter langs de muur en kunnen ons dan uiteindelijk in het water laten glijden. Hier is het water rustig en waden we weer door. Na ongeveer een meter of tien klimmen we de rotsen weer op en lopen langs een stuk rivier waar het water doormiddel van een stroomversnelling tussen de rotsen door word geperst. Een mooi moment om de actioncam even te gebruiken. Met het uitschuifgedeelte zorg ik dat de camera net boven het water blijft. Hoe cool word dit op de film. Maar dan alsof het zo moest zijn, alsof die actioncam dacht, hier kan nog wel wat meer action in de film bij, gebeurt het......

Zo eerst reclame. 

Graag willen wij van deze gelegenheid gebruik maken om onze chauffeur aan te prijzen. Hij heet Made en is een graag geziene stoere maar vriendelijke gast op Bali. Made spreekt goed Engels en rijdt relaxed en houd van batman.

...... Het onvermijdelijke gebeurt, in één klap zie ik het water dichterbij komen en gaat alles in slowmotion. De dagen die ik hier ben gaan aan mij voorbij. Dan is het gebeurt. Ik lig met actioncam en al in, de met aan alle kanten rotsen, in de rivier. Ik worstel tegen de stroming, ik overdrijf heel vaak, maar nu niet. Ik kom boven, hap naar adem en ploeter verder. Het bloed zit op de rotsen. Brenda en Chloë staan op de kant te schreeuwen en de gids begint mij te redden. Na een aantal pogingen heeft hij mij vast en trekt mij op de kant. Alles doet zeer. Mij enkel, pols, buik, knie en elleboog zijn geschaafd. Ik denk dat het een top film word. 

Gebroken

Na deze toch wel pijnlijke val gaan wij verder. We hebben weinig keuze. De gids is ook geschrokken en voelt zich verantwoordelijk. Hij bied wel een paar keer zijn excuses aan, maar dat sla ik van de hand, het was mijn eigen domme fout. Ondertussen maakt onze gids de ene na de andere foto van Chloë of van ons drieën. Nu snap ik waarom het twee uur moet duren, het is zowat een fotoshoot. We lopen nog wat door het water en dan verdwijnt Chloë ineens een cm of 30 naar beneden. Ze stapte in een onderwatergat. Ook Chloë kreeg hierdoor een schaafwond op haar been. Janken dat doet Chloë niet. Zo stoer als dat ze is showt ze haar pas gekregen trofee. Echt een kind van haar vader.
Na ongeveer anderhalf uur komen we aan het einde van de canyon en is de rivier verandert in een zwak stroompje water. Het is hier echt prachtig. Nog even slingeren aan een touw zoals Tarzan en Jane mag natuurlijk niet ontbreken. We klimmen weer omhoog uit de canyon en lopen dan nog een 20 minuten door de rijstvelden terug naar het begin. Hier kunnen wij ons douchen en omkleden en worden wij door onze gids verzorgt met de nodige desinfectie voor onze schaafwonden. 

Kakkoffie

Na ons hidden canyon avontuur is onze volgende bestemming, een rijstterras met een schommel en toeristen. Veel toeristen het liefst. We doen onderweg daar naar toe een lunch bij een warung en gaan dan verder. Dit rit duurt nog eventjes en Robin valt door alle spanning op de voorstoel in slaap. Brenda die achterin zit redt het ook niet meer en zo arriveren wij op onze volgende bestemming. Ik kwijlend tegen het raam en Brenda met haar hoofd op Chloë haar schoot. Wij zijn er weer klaar voor. Eerst koffie, maar wel speciale koffie. Luwak koffie graag. Deze koffie is speciaal vanwege het feit dat deze uit de Luwak komt. Huh uit de Luwak hoor ik u denken. Wat is een Luwak, Dit is een soort kat achtig dier die leeft op Bali. Deze kat eet de arabica koffie bonen van de planten die op het eiland staan. De bonen slikken ze in zijn geheel door en poepen ze ook weer in zijn geheel uit. Deze uitgescheten bonen worden verzamelt, gewassen, gepelt, weer gewassen, gebrand en dan gestampt en daar word dan koffie van gemaakt. De koffie was wel echt heel erg lekker. Kakkoffie dus. Vervolgens begeven wij ons in de rijstterrassen tuin. Veel foto's gemaakt. We vroegen later aan Made of er ook terrassen op bali zijn zonder toeristen, maar hij kon er niet één bedenken. 

Tempel 

Als laatste stop van onze tour gaan we nog naar een tempel. Met sarong aan en camera in de hand togen we de tempel in. Het was andes dan verwacht. Geen gebouw waar we in gingen, maar een grote tuin met veel bloemen, planten en bomen. Daarbij nog wat kleine tempeltjed waar je wat kon offeren en bidden. Wij kwamen bij de tempel van budha en kwamen daar de mooiste oude Balinese oma tegen die wij ooit gezien hadden. Je kon je door haar laten zegenen en door mijn eerdere ervaring met het ongeluk vandaag leek mij dat geen overbodige luxe. We hebben een gebedje gedaan en ben direct gezegend. Mij kan dus voorlopig niets meer gebeuren. 

Sushi 

Dit mag bij ons in geen enkele vakantie ontbreken. Dus nadat Made ons heeft afgezet bij onze homestay zijn wij even onszelf lekker gaan opfrissen. Na een wandeling van een half uur kwamen wij uit bij het sushi restaurant. Het was erg druk en ons werd verzocht, na het noteren van onze naam, over een half uur terug te komen. We moesten toch nog even pinnen dus dat kwam prima uit. Na een half uur waren we terug en hebben we genoten van heerlijke sushi. Morgen gaan wij op een electrische fat bike fietsen door de rijstvelden. Ik ben gezegend dus maak je geen zorgen. Trouwens, door het tijdsverschil is het voor jullie niet morgen maar nu op dit moment.
Tot morgen. 

Vergeet de foto's  en video niet.