Dag 23

Geschenk uit de hemel

We worden wakker na een rumoerige nacht. Veel honden waren aan het blaffen en ook werd ik opgeschrikt door een alarm. Ik dacht tenminste dat het een alarm was, maar na uitgebreid onderzoek van mij en mijn zaklamp, zaten vanuit een boom mij twee ogen aan te kijken. Vol de zaklamp erop en ik kwam er achter dat het een vleermuis was. Echt nooit geweten dat die zulk geluid maken.
Chloë is gelukkig weer een beetje opgeknapt. Ze heeft alleen nog een beetje buikpijn. Eerst even een broodje eten en dan gaan we op weg naar de meteoriet. Na een hartelijk afscheid van de verhuurders gaan we op weg. Twintig kilometer rijden en 140 Namibische dollars armer, mogen wij naar dit geschenk uit de hemel kijken. 80.000 jaar gelden is deze meteoriet op de aarde gestort.
De grootste ooit op aarde. Als je daar dan staat is het best wel gek. 

Prive zwembad

We gaan na een plaspauze bij de meteoriet, als je er dan toch bent, door naar waterberg. Onze laatste bestemming voor Windhoek. Na een stoffige route die weer door de meeste prachtige vergezichten ging kwamen we aan bij de receptie. U moet de bordjes volgen naar de plateau lodge, ze vertelde dat die 700 meter ver was maar volgens mij ook omhoog. Na een steile, bochtige weg omhoog kwamen we aan bij een parkeerplaats waar we werden opgewacht door onze kruier. Hij kwam onze koffers halen en bracht ons naar de lodge. Aangekomen bij onze lodge, wij dachten dat wij alle wauws en oooh wat gaaf, al hadden gebruikt. Dit overtreft elk denkbeeldig vermogen. Kijken zo ver je kan en je niets ziet behalve land. Onze lodge ligt aan de rand van het waterberg plateau en voor het eerst deze vakantie hebben we een privé zwembad. Stel je er maar niets bij voor hoor, hij heeft een diameter van ongeveer 1.60 en hij is ongeveer 1.50 diep, maar het gaat om het idee. Voor de foto even met z'n drieën er in en dan snel weer in de zon, want ik denk dat er vanmorgen nog ijs op stond. 

Rino

Aan het einde van de middag hadden we een rhinodrive op de planning staan. Er leven in dit natuurgebied witte neushoorns, al is deze naam niet de juiste, maar daar kom ik straks op terug. Om 16.00 stappen wij in de rangerwagen om op zoek te gaan naar de neushoorn. In Etosha hebben we ze al gezien, maar eigenlijk alleen in het donker. Achteraf bleek dat ook de zwarte te zijn. Dus vol gas onderweg. Na ongeveer een uurtje spotten we drie neushoorns, vader, moeder en dochter. De ranger stapt uit en geeft aan dat wij ook moeten stappen. Vol verbazing geven wij hier gehoor aan. De hele auto, tien man sterk loopt richting de neushoorn. Ik duw Chloë vooruit, dan pakken ze haar, ik bedoel dan ziet ze het het beste. Op ongeveer vijf meter van de neushoorns stoppen we. De ranger geeft aan dat alles in orde is en dat we foto's kunnen maken. Vol verbazing maken we foto's. Na ongeveer een kwartier, 150 foto's en een kwartier film stappen we weer in. Nog bijkomend van de sensatie vervolgen wij onze weg. Na tien minuten rijden geeft de ranger aan dat we gaan pauzeren. Hij heeft drankjes mee dus dat komt helemaal goed. De ranger begint nu te vertellen. Eigenlijk zijn er geen witte en zwarte neushoorns. Ooit is de naam van de witte neushoorn verkeert vertaald. De Afrikanen noemden de witte, the wide mouth, en dat is vertaald naar de white. Dus de puntige mond neushoorn is automatisch de zwarte geworden. De zwarte, zoals hij genoemd word, is een planten eter, heeft een spitse mond, lange nek en is onvoorspelbaar. De witte, heeft een brede mond, korte nek, eet gras en is totaal niet agressief. Hierdoor is het dus heel goed mogelijk om dichtbij de witte neushoorn te komen.
Onze dag was een dag om nooit meer te vergeten.

Eten

Na de drive zijn we gaan douchen en na het douchen werden we verwacht voor het diner. We kregen een vier gangen diner met als hoofdgerecht, kudu goulash, daar is hij weer. Het is nu 21.50 en ben net klaar met alle foto's en films over zetten. Brenda ligt al een half uur op één oor en Chloë en ik gaan ook zo. De wekker staat op 6.40 voor een waterplateau hike morgen om 8.00.

Welterusten.