Schiphol

Dag 1

Backpack

Vandaag worden we vroeg wakker, althans Brenda en uiteraard ik dan ook. We hebben gisteren de backpacks ingepakt, maar zoals bij kleine kinderen en eten, zijn hun ogen vaak groter dan hun maag en is dat bij ons van toepassing op de backpacks. In gedachten kan je best de halve klerenkast meenemen, maar het gaat gewoon niet passen, en zo dus ook bij ons. Het hele bed ligt vol en dan moet de kleding er nog bij. In gedachten doe ik er nu een smiley met zijn hand op zijn voorhoofd bij. Wat ligt er op het bed? Zwemvliezen, snorkelmaskers, wandelschoenen, waterschoenen, mondkapjes, wandelstokken, enz enz. Wat ook mee moet zijn de kadootjes voor alle, en dan heb ik het ook over alle, kinderen die we tegenkomen. Als ik de backpacks ga tetrissen kom ik er als snel achter dat het lastig gaat worden. De kleren en toiletartikelen gaan er bij en al snel zijn de tassen vol, maar alle kadootjes liggen nog op bed. We hebben nog twee handbagage rugtassen, waarvan er één van mij is voor mijn audio video apparatuur en die van Brenda is voor allerhande kleine dingetjes en belangrijke papieren. Het speelgoed kan dus bij Brenda in haar rugtas, maar dat wil ze eigenlijk niet. "Ik sta voor schut op Schiphol als me tas open moet op Schiphol", zijn haar woorden. "Alsof ik een speelgoedwinkel ga openen". Ok we gaan weer aan de puzzel.

Setje kleren eruit, waterschoenen eruit zo moet het lukken. Nu nog de snorkelmaskers eruit, die gaan dan maar in de handbagage. Als het nu niet meer past dan neem ik alleen mijn zwembroek mee. Gelukkig alles past nu. Met iets minder kleren en zonder waterschoenen passen alle kadootjes erin. We gaan naar bed, het is 23.30 en Chloë moet morgen nog één examen doen. 

Taart

Het is 5.44 als Brenda wakker word, of we koffie gaan drinken. We moeten om 17.00 op Schiphol zijn dus laten we dat snel doen. Vandaag een rustige dag voor de boeg. Alleen boven nog even schoonmaken, Brenda gaat sporten dus ik ga even lekker met de sopdoek en dweil aan de gang. Chloë maken we om negen uur wakker en zij gaat nog wat laatste scheikunde proefjes doen voor haar laatste examen. Chloë haar examen begint om 13.30 en eindigt, als ze haar volledige tijd gebruikt, om 16.00. 

Bren en ik brengen om 12.00 onze Nootje naar haar oppas adres en gaan dan thuis naar elkaar zitten kijken en wachten. Het is 15.00 als we elkaar wel genoeg hebben gezien en stappen in de auto om Chloë op te halen. We zijn wat vroeg, maar als ze eerder klaar is zijn we er maar vast. Chloë is om 15.30 klaar en komt met taart naar buiten, zelfs voor ons. Taart van haar scheikundeleraar, omdat de hele klas gemiddeld boven een zes stond. 

Pedulilindung

Als we weer thuis zijn geef ik aan bij de overbuurman dat we zover zijn. Ik heb hem bereid gevonden dat hij ons even naar Schiphol wil brengen. Het is 16.00 en we rijden weg. 21.00 is de vlucht, maar door alle horrorverhalen kunnen we nooit te vroeg zijn. We zijn er om 16.45 en we gaan naar binnen. De rij om in te checken is er niet, althans niet bij ons. Wel worden we drie keer naar een andere incheckbalie gestuurd waardoor het nog langzaam ging. Als we onze tassen hebben ingecheckt en de tickets hebben gaan we door naar de security. De rij is lang, maar het loopt aardig door. Tot onze verbazing zijn we er vrij vlot er doorheen en nu komt het volgende obstakel. De marechaussee. Kwartiertje verder en ook deze hindernis hebben we genomen. Nu op naar de McDonalds. Als we gegeten hebben gaan we richting de laatste documenten controle. We melden ons en gelukkig kiezen wij de meest streberige controleur. Heeft u het ticket, heeft u uw paspoort, heeft u een verzekering, heeft u de vaccinatie bewijzen en heeft u de pedulilindung app op u telefoon. Ja meneer dat hebben we allemaal. Ok dan gaan we ze één voor één even af. We beginnen bij mevrouw……… 10 minuten later, dan mag nu de jongedame……….15 minuten later, want de pedulilindung app doet het niet, hij wil niet naar Engels en blijft op Bahasa staan. Ik raak geïrriteerd. Meneer weet alles beter, en ik laat hem alles doen. Uiteindelijk lukt het hem ook niet en wil hij op zijn strepen gaan staan, want als de app niet werkt mag je Indonesië niet in. Pfffff op Bali kijken ze er niet eens meer naar en je mag, zegt Rijksoverheid en de ambassade nu ook met je de coronacheckapp Indonesië in. We zijn ondertussen al 25 minuten aan het discussiëren en begin nu wel richting mijn kookpunt te raken, mede omdat zijn buurman aan iedereen vraagt, heeft u, ja? Ok heeft u, ja? Ok. En met twee minuten gaan ze weer verder. Als ik aan de beurt ben zeg ik ja meneer, nee meneer enz enz. Alsjeblieft verlos me van die man of ik verlos de KLM van die man. Na 40 minuten mogen we eindelijk verder. We zijn goedgekeurd. Pfffff. 

We gaan instappen en tot morgen. 

Dag 1

Backpack

Vandaag worden we vroeg wakker, althans Brenda en uiteraard ik dan ook. We hebben gisteren de backpacks ingepakt, maar zoals bij kleine kinderen en eten, zijn hun ogen vaak groter dan hun maag en is dat bij ons van toepassing op de backpacks. In gedachten kan je best de halve klerenkast meenemen, maar het gaat gewoon niet passen, en zo dus ook bij ons. Het hele bed ligt vol en dan moet de kleding er nog bij. In gedachten doe ik er nu een smiley met zijn hand op zijn voorhoofd bij. Wat ligt er op het bed? Zwemvliezen, snorkelmaskers, wandelschoenen, waterschoenen, mondkapjes, wandelstokken, enz enz. Wat ook mee moet zijn de kadootjes voor alle, en dan heb ik het ook over alle, kinderen die we tegenkomen. Als ik de backpacks ga tetrissen kom ik er als snel achter dat het lastig gaat worden. De kleren en toiletartikelen gaan er bij en al snel zijn de tassen vol, maar alle kadootjes liggen nog op bed. We hebben nog twee handbagage rugtassen, waarvan er één van mij is voor mijn audio video apparatuur en die van Brenda is voor allerhande kleine dingetjes en belangrijke papieren. Het speelgoed kan dus bij Brenda in haar rugtas, maar dat wil ze eigenlijk niet. "Ik sta voor schut op Schiphol als me tas open moet op Schiphol", zijn haar woorden. "Alsof ik een speelgoedwinkel ga openen". Ok we gaan weer aan de puzzel.

Setje kleren eruit, waterschoenen eruit zo moet het lukken. Nu nog de snorkelmaskers eruit, die gaan dan maar in de handbagage. Als het nu niet meer past dan neem ik alleen mijn zwembroek mee. Gelukkig alles past nu. Met iets minder kleren en zonder waterschoenen passen alle kadootjes erin. We gaan naar bed, het is 23.30 en Chloë moet morgen nog één examen doen. 

Taart

Het is 5.44 als Brenda wakker word, of we koffie gaan drinken. We moeten om 17.00 op Schiphol zijn dus laten we dat snel doen. Vandaag een rustige dag voor de boeg. Alleen boven nog even schoonmaken, Brenda gaat sporten dus ik ga even lekker met de sopdoek en dweil aan de gang. Chloë maken we om negen uur wakker en zij gaat nog wat laatste scheikunde proefjes doen voor haar laatste examen. Chloë haar examen begint om 13.30 en eindigt, als ze haar volledige tijd gebruikt, om 16.00. 

Bren en ik brengen om 12.00 onze Nootje naar haar oppas adres en gaan dan thuis naar elkaar zitten kijken en wachten. Het is 15.00 als we elkaar wel genoeg hebben gezien en stappen in de auto om Chloë op te halen. We zijn wat vroeg, maar als ze eerder klaar is zijn we er maar vast. Chloë is om 15.30 klaar en komt met taart naar buiten, zelfs voor ons. Taart van haar scheikundeleraar, omdat de hele klas gemiddeld boven een zes stond. 

Pedulilindung

Als we weer thuis zijn geef ik aan bij de overbuurman dat we zover zijn. Ik heb hem bereid gevonden dat hij ons even naar Schiphol wil brengen. Het is 16.00 en we rijden weg. 21.00 is de vlucht, maar door alle horrorverhalen kunnen we nooit te vroeg zijn. We zijn er om 16.45 en we gaan naar binnen. De rij om in te checken is er niet, althans niet bij ons. Wel worden we drie keer naar een andere incheckbalie gestuurd waardoor het nog langzaam ging. Als we onze tassen hebben ingecheckt en de tickets hebben gaan we door naar de security. De rij is lang, maar het loopt aardig door. Tot onze verbazing zijn we er vrij vlot er doorheen en nu komt het volgende obstakel. De marechaussee. Kwartiertje verder en ook deze hindernis hebben we genomen. Nu op naar de McDonalds. Als we gegeten hebben gaan we richting de laatste documenten controle. We melden ons en gelukkig kiezen wij de meest streberige controleur. Heeft u het ticket, heeft u uw paspoort, heeft u een verzekering, heeft u de vaccinatie bewijzen en heeft u de pedulilindung app op u telefoon. Ja meneer dat hebben we allemaal. Ok dan gaan we ze één voor één even af. We beginnen bij mevrouw……… 10 minuten later, dan mag nu de jongedame……….15 minuten later, want de pedulilindung app doet het niet, hij wil niet naar Engels en blijft op Bahasa staan. Ik raak geïrriteerd. Meneer weet alles beter, en ik laat hem alles doen. Uiteindelijk lukt het hem ook niet en wil hij op zijn strepen gaan staan, want als de app niet werkt mag je Indonesië niet in. Pfffff op Bali kijken ze er niet eens meer naar en je mag, zegt Rijksoverheid en de ambassade nu ook met je de coronacheckapp Indonesië in. We zijn ondertussen al 25 minuten aan het discussiëren en begin nu wel richting mijn kookpunt te raken, mede omdat zijn buurman aan iedereen vraagt, heeft u, ja? Ok heeft u, ja? Ok. En met twee minuten gaan ze weer verder. Als ik aan de beurt ben zeg ik ja meneer, nee meneer enz enz. Alsjeblieft verlos me van die man of ik verlos de KLM van die man. Na 40 minuten mogen we eindelijk verder. We zijn goedgekeurd. Pfffff. 

We gaan instappen en tot morgen. 

https://www.polarsteps.com/mikesminia/4952209-sumatra/39716519-schiphol?s=23b7c3af-1e0e-4ef1-9a69-f9de2c774d01