Dag 7

Eigenlijk was ik van plan om alleen maar, sprakeloos op te schrijven, maar het is te mooi om niet te vertellen.

Rijdag

Een wekker hebben we deze vakantie nog geen één keer gezet. Niet omdat we niet vroeg op willen, maar omdat we voor zeven uur uitgeslapen zijn. Dit betekent dat we elke dag voor de zon op zijn. Gelukkig, want het is elke dag weer prachtig om hem te zien opkomen. Vandaag checken we uit bij Fred en gaan we onderweg naar Aus. Ongeveer 275 kilometer rijden, maar eerst even ontbijten. 

Stof happen

Brenda heeft het rijden op het gravel helemaal onder de knie dus ik laat haar het eerste stuk rijden. Nee grapje we wisselen het elke dag af en zien wel wie er die dag begint. Bren begint dus en dat geeft mij weer de kans om de drone even in de lucht te gooien. Even de auto filmen terwijl er een stofwolk achter ons aan komt. Eindelijk hadden we een mooi plekje gevonden op de 60 kilometer stofsnelweg. Terwijl je dus niet vaak iemand tegenkomt sta ik daar dus met de drone in mijn ene hand en mijn andere hand over mijn neus en mond, de ene na de andere auto na te kijken. Eindelijk na 5 auto's kan hij de lucht in en laat hem voor ons uit vliegen, gas geven Bren, stof maken, zo zit ik in de auto. Ik hoop dat het gelukt is.

Wilde paarden 

Er leven in de omgeving van Aus een hele grote groep wilde paarden. Over hoe deze paarden hier zijn gekomen doen een aantal verschillende verhalen de ronde. Teveel om hier op te schrijven, voor de nieuwsgierigen onder ons is Google wellicht een idee. Zoek maar op wild horses Garub.
Ongeveer 20 kilometer verder dan onze bestemming kan je ze zien. We rijden dus eventjes door om ze te bekijken. 

Sprakeloos

Na de paarden rijden we weer 20 kilometer terug naar ons verblijf voor één nacht. We melden ons bij de receptie van klein aus vista die ook direct de receptie is voor Eagles nest, de accommodatie waar wij slapen. Na het inchecken krijgen wij de sleutel en een tekening hoe we moeten rijden. Het is zeven kilometer, het laatste van de 7 huisjes. Na weer wat stof, wasborden en ongelofelijk mooi uitzicht, zien we ons huisje liggen. 
In de verte dat wel, we worden nu wel heel nieuwsgierig. Aangekomen bij ons huisje vallen we van de ene verbazing in de andere. Het huisje bestaat uit meer dan alleen een bed, douche en toilet. Er staat zelfs gewoon een voor drie personen gedekte eettafel, een keuken en een leren bank met fauteuil voor een open haard. Ooh en wellicht het vermelden waard, we hebben een eigen klim rots in de kamer. Klein detail, we zitten hier helemaal afgelegen en mogen gebruik maken van een paar zonnecellen op het dak. Dus geen airco of voor ons in deze koude wintertijd geen kachel. We moeten dus straks echt even hout halen. We moeten toch nog naar de receptie om ons braai pakket te halen. Je kon kiezen of een braai pakket of eten in het restaurant. Nou je denkt toch niet dat ik met zo'n uitzicht en zo'n huisje in een restaurant ga zitten.
Dus hup de braai weer aan. 
Tijdens het braaien worden wij in de tuin vergezeld door wat paarden en af en toe een struisvogel. Ook schijnen er hier heel veel apen te zijn, maar die hebben wij nog niet gezien. 
Na het braaien gaan we nog lekker even voor de open haard zitten en vullen we de kruiken, gevuld met water uit een echte fluitketel. Ik denk oprecht dat dit misschien op de geboorte van onze dochter en dat ik met Bren getrouwd ben het mooiste is wat ik ooit heb meegemaakt heb.

Welterusten