dag 12

Even lekker lachen

Zo eindigde gisteren onze dag. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Lekker afgezaagd, maar het helpt wel. Als je elke dag een beetje lacht word het wel leuker en ik kan daar wel voor zorgen. Bewust of onbewust. In de meeste gevallen doe ik dat onbewust. Net zo als gisterenavond. Het was te laat om nog in de blog van gisteren opgenomen te worden dus doe ik het vandaag toch nog even. Vaak zijn dingen pas echt leuk als je er bij bent dus wellicht zeggen jullie, mmmm daar had je bij geweest moeten zijn, wij waren dat dus lachen was het wel. Het was ongeveer elf uur en we zouden naar bed gaan. We waren zo goed als klaar om de deur dicht te doen toen Brenda zei, wauw wat een hoop sterren. Ik zei dat worden er nog veel meer en ik deed het licht van de tuin uit. Direct werd het aantal sterren verdubbeld. Ik liep ook naar buiten om achterover op een bedje te gaan liggen, vergeet niet dat het echt donker was, heel donker. Wij werden alleen verlicht door het licht van de sterren. Ik liep naar een bedje en ja ik wist dat deze naast een zwembad staan, maar toch wist één van mijn voeten een stukje tegel te vinden die iets gladder was dan mijn voet had verwacht. Mijn hersenen registreerden deze gladheid met de keuze tussen, vallen in iets zachts, maar nat of iets hards en droog. Mijn hersenen kozen voor een zachte maar natte landing. Dus daar lag Mike om elf uur in een zwembad onder de sterren. Het was niet koud, maar wel nat. Onbewust had ik dus de rest van het huis op een lachbui gepresenteerd. Allemaal even lachen om Bassie. Ik hoop dat jullie ook even gelachen hebben, dat maakt het toch eventjes leuk, of niet.

Terug naar vandaag. Vandaag hebben wij een waterpark op het programma. We hebben wederom enorm getwijfeld. Net zo als bij alles deze tijd. Het enige waterpark wat open is in de algarve is slide en splash net voor Portimão. We hebben ons even ingegraven in de website waar ze alle maatregelen opsommen. Na deze uitgeplozen te hebben denken wij dat wij hier niet tot nauwelijks meer risico lopen dan in een nederlandse supermarkt. De maatregelen zijn vrij fors. Mondkapjes zijn verplicht, het liefst van latex, een plexiglas scherm mag ook, maar is op de snelle glijbanen misschien net even to much. Bij aankomst krijg je een gedesinfecteerd duikerspak aan welke op een borg van 30 euro word uitgegeven. Last but not least, loopt je voordat je elke glijbaan betreedt door een desinfectie douche. Dit is natuurlijk allemaal niet zo, maar mondkapjes zijn wel verplicht bij binnenkomst, toilet bezoek en bij de eetgelegenheden. Het park heeft de capaciteit gehalveerd en voor elke glijbaan zijn stickers op de vloer geplakt waar je moet staan. Elke band die je gebruikt voor het glijden word na iedere glijbeurt gedesinfecteerd. Je pakt dus altijd een gedesinfecteerde band. Overal in het park staan desinfectie palen waar je je handen kan desinfecteren en eerlijk is eerlijk je bent er zelf ook een beetje bij om jezelf te beschermen. Wij hebben dus de gok genomen. We reden om 9.10 weg en waren daar om 10.18. We konden zo het park inlopen. Nadat we onze vooruit bestelde tickets lieten zien, ook dit is één van de nieuwe voorwaarden. Je kan aan de kassa geen kaarten kopen. Nadat we onze spullen in een kluisje hadden opgeborgen konden de maskers af en konden we gaan glijden. We begonnen bij de river ride om daarna de banzai te nemen. Vanuit daar gingen we los en namen vervolgens de tornado, kamikaze, de disco, om daarna de the big wave te nemen. Deze is nieuw en is bizar. Je mag met twee of vier personen in een band om na twee bochten in een vrije val naar beneden te vallen en vervolgens weer omhoog te gaan. Hierna val je in de uitglijbaan en is je rit ten einde. Wij stonden met z'n drieën in de rij in de veronderstelling dat dit geen probleem zou zijn en dat ze wel opvulling zouden regelen. Dit gebeurde dus niet. Het is twee of vier en anders heb je pech. Veiligheid voor alles dat wel. Brenda offerde zich op om weer naar beneden te lopen, zij werd dus aangekeken als angsthaas whoehaha, terwijl Chloë en ik ons van de twintig meter hoge toren af lieten storten. Ik kan zeggen hij was heftig, maar leuk. Beneden aangekomen kwam Brenda gelijk van de trap en wilde er een ander driekoppig gezin naar boven. Wij attendeerde hun op het probleem van drie en boden onszelf aan als extra gezin een even getal te vormen. Hier stonden ze voor open dus kon Brenda ook mee. Het gezin kwam uit Berlijn dus het gesprek was gauw opgang. Chloë ging nu met Brenda terwijl ik mij bij mijn nieuwe Berlijnse vrienden voegde. Zo hebben we elkaar toch een helpende hand kunnen bieden. Ik mocht zelfs hun telefoonnummer hebben voor als we weer eens in Berlijn waren. Hoho niet zo snel. Dat was weer even iets te veel van het goede, maar wel lief voor het aanbod. Vakantie vrienden zijn leuk op vakantie. Na alle glijbanen drie keer gehad te hebben komen Brenda en ik er toch wel achter dat ook wij ouder worden, niet heel veel hoor, maar wel een beetje. Het is inmiddels vier uur en we zijn er klaar mee. Chloë had nog wel een paar keer van de foam slides, corkscrew en de blue hole af gewild, maar onze benen en voeten wilden niet meer. Chloë moest zich dus overgeven aan ons vertrek of twee uur in een bus gaan zitten. Ze koos voor het eerste.

Na ons vertrek wilden we nog even een blik werpen op een heel klein leuk strandje in de buurt die wij vanaf het water hadden gezien. Het was Praia de carvoeiro. We wilden even wat drinken op een terras om daarna weer naar huis te gaan. We konden geen geschikt terras vinden om even lekker te zitten dus met een foto en een blikje cola, gekocht bij een kraampje, gingen we huiswaarts. Thuis aangekomen gooiden we de "verse" pizza's van de Lidl in de oven en waren we klaar voor vandaag. Tot morgen.