Dag 5

Kilometers maken

Vandaag gaan we vroeg op, mede omdat we vandaag veel kilometers voor de boeg hebben, maar ook omdat we er elke keer vroeg in liggen. 21.30 is voor ons laat. Dus hup vanaf zeven uur mogen we ontbijten en om 7.15 zitten we in de eetzaal met uitzicht op de zonsopkomst. Het is een panorama restaurant met wel geteld negen man personeel voor ons alleen. Voor de rest is het restaurant leeg. Na een bak koffie en een gebakken eitje gaan we op weg.

Wild

We rijden nog geen twee minuten weg en we spotten direct een groep zebra's met naast hun een oryx. Dat vraagt ondanks de strakke planning toch om een foto momentje. Na tien minuten gaan we maar weer verder. Dat duurt dus precies één minuut, want Brenda spot gewoon een Kudu tussen de bomen. Wat een gaaf beest met mooie gedraaide horens. Goed dat hij niet wist dat zijn broer de dag ervoor op mijn bord lag anders had hij mij zeker gespietst. Nou nu geen gelul meer met die beesten we moeten asfalt eten. 

Kokerbomen

Onderweg naar onze bestemming, weet ik toevallig, komen we langs een gebied met heel veel kokerbomen. Tevens noemen ze dat gebied giants playground vanwege de groepen rotsen die zo liggen alsof reuzen er mee gespeeld hebben. Dit is natuurlijk een tussenstop waard. Op de navigatie stond nog 17 kilometer toen het vertrouwde asfalt eindigde en overging in gravel. Of te wel heel veel stof dus. Na 17 kilometer kwamen we daar aan, beetje dubbel, vinden we dit nou de moeite waard of niet. Toch maar een paar foto's gemaakt voor de show. Nu op naar Keetmanshoop voor wat brandstof, tanken wanneer je kan en hoeveel maakt niet uit als je tank maar vol zit.

Wandelende nieren

Ongeveer een uur nadat wij wat getankt hadden in Keetmanshoop moesten wij op een gegeven moment links af na zeven kilometer, althans dat gaf Garmin aan. Het bord langs de weg gaf alleen aan dat we nu naar links moeten. Toch Garmin maar volgen, eigen initiatief heeft bij mij vaker tot omrijden of weer terug geleid. Dus na 7 kilometer toch maar linksaf, de gravel weg op. Nog 90 kilometer tot onze bestemming. Hadden we toch maar was de uitdrukking die in de auto bleef ronddwalen na een kilometer of 20 over een wasbord te hebben gereden. Met ongeveer 30 kilometer per uur, en drie plaspauzes, kropen we vooruit. Na ongeveer een kilometer of 40 zou die eerste weg, die wij beter hadden kunnen nemen, zich bij ons voegen. 
Dus na 40 kilometer wasbord zeven plaspauzes, drie rivierbeddingen en wel 100 gloeiende godver verder konden we over een mooie nieuwe gravel weg verder. 

Mooi, mooier, mooist

Heb je dat wel eens, dat je over een heuvel rijdt en denk wauw wat is dat gaaf. Mooier dan dit word het niet. Nou dan ben je dus nog nooit in Namibië geweest, want het kan dus wel mooier, zelfs na elk heuveltje denk je weer wauw, kan het nog mooier, ja dat kan. 

Uit de toon

Bij het aanrijden van onze lodge van vandaag en morgen, waren wij door youtube al op iets sprookjesachtig voorbereid. Bij deze youtube liegt. 
Ik denk dat sprookjesachtig een understatement is in dit geval, het lijkt alsof je terug in de tijd gaat, zeg maar de tijd van Fred en Wilma, je kent ze wel die met al die stenen. Sprakeloos waren we, nu nog eigenlijk. Vergeet niet de foto's te kijken hé. Die zet ik er ook op, mits ik Wi-Fi heb, dat dan weer wel. Ja Fred jullie hadden veel vroeger, maar geen Wi-Fi. 
Zelfs hier, in de middle of niets, hebben ze gewoon een zwembad met gras er omheen. Geen kunstgras, geen geel gras, maar gewoon groen gras. 

Sundowner 

Om vijf uur sluiten wij ons nog even snel aan bij een groep die een sundowner wandeling gaat maken. 
Ongeveer 500 metertjes wandelen tussen de Orixxen, zebra's en struisvogels mits we niet een grote groep van acht Belgen bij ons hadden die het feestje van de rode duivels hier in Namibië gingen over doen.
Hoe een super mooie sundowner zo verpest kan worden door acht Belgen had ik niet kunnen dromen. Bedankt, blij dat jullie geen wereld kampioen zijn geworden. Welterusten 

Wa lalapo