dag 8

Gisteravond voordat we naar bed gingen wisten we nog niet wat deze dag voor ons in petto had. We lieten het afhangen van het tijdstip dat we wakker zouden worden. We willen ook nog een keer naar Sagres, maar dan moeten we echt op tijd vertrekken. We hebben een lijstje gemaakt met wat we nog willen zien en zouden dus zodra we wakker werden een keuze maken. Aangezien we laat wakker werden, 8.20, hebben we gekozen voor iets wat dichter in de buurt ligt. We kiezen voor het ankerstrand, praia do barril, op ongeveer een half rijden van huis. Je parkeert je auto in Santa luzia en gaat dan verder te voet. Na ongeveer tien minuten lopen loop je over een brug, wederom over een watertje van de Ria Formosa lagoon. Na het bruggetje kan je kiezen, loop ik nog een kilometer over een betonnen pad door het natuur park of stap ik in een treintje. Een mondkapje is verplicht in beide gevallen, maar wij kiezen er voor om te lopen. Een kilometer is niet ver en het treintje gaat bijna nog langzamer. Het is hier vrij druk met Portugezen, maar iedereen houd zich aan de regels. We lopen door het natuurgebied en zien links en rechts allemaal krabbetjes lopen. Het zijn er duizenden. Echt heel leuk.

Aangekomen bij het strand lopen we links af richting de ankers. Er liggen hier honderden ankers in de duinen netjes naast elkaar. Deze ankers zijn niet van schepen, maar van de stalen frames met netten die ze vroeger gebruikten om hier op tonijn te vissen. Toen hier de tonijnvisserij ter ziele ging hebben ze de ankers hier neergelegd als nagedachtenis. We lopen verder naar de zee. De zee hier is een stuk ruiger dan de zee waar we gisteren waren. Flinke golven beuken op het strand. Dit vraagt om een zwembeurt. Ik gooi alles neer en maak een duik in de golven. Als ik weer boven kom zit ik onder de groene zeewier. Gatverdamme. Ondertussen staan Bren en Chloë naast mij in de erwtensoep, want daar lijkt het op. He at is echt goor. Ik snap niet dat er hier mensen om mij heen lekker aan het zwemmen zijn. We maken dat we eruit komen en eenmaal op de kant ontdoen we ons van overgebleven slierten zeewier. We zijn in ieder geval afgekoeld. We pakken de tas vol met kostbaar heden en gaan weer lekker wandelen langs het strand. Ik heb vandaag mijn drone mee genomen in de hoop dat ik hem kan gebruiken. Zoals ik al vaker heb gezegt, ik vind dat ik hem alleen mag gebruiken als ik daar geen mensen of dieren mee lastig val. Ik zal hem dus niet snel gebruiken bij dieren of mensen of gewoon als het niet is toegestaan. Nu hier op het strand is er geen kip, geen mens en geen dier. Het kan volgens mij dus prima. Eindelijk. Ik maak wat mooie shots en we wandelen weer verder. Na twee kilometer draaien we weer om en wandelen we weer terug. Overigens is hier het water prima. Na zo'n stuk lopen moesten we wel weer even afkoelen. Hier geen erwtensoep, hoe dat kan is mij een raadsel. Na ongeveer een half uurtje zijn we terug bij de ankers. We eten nog een ijsje en gaan dan weer op huis aan. Eerst nog even de kilometer terug naar de auto lopen en we vertrekken.

We halen bij de Lidl nog een paar kleine boodschappen en zijn dan voor het eerst pas na 14.00 thuis, het is zelfs al 14.45. We hebben het leuk gehad en daar gaat het om. We lunchen een heerlijke fruitsalade met yoghurt en plonsen daarna de rest van de dag in het zwembad. Chloë gaat vandaag koken dus wij mogen blijven zitten. Het word een kip shoarma bowl met gegrilde courgette, tomaat, komkommer, ijsbergsla, avocado en natuurlijk kip shoarma met zelfgemaakte knoflook saus. Het word voor ons dus alleen de tafel dekken. Nadat ik voor Chloë de kip had gesneden ging ze aan de gang. Voor de rest doet ze alles zelf en kunnen wij genieten van dit heerlijke gerecht.

Na het eten boeken we nog een boottocht voor dinsdag voor de kust langs en daarna gaan we weer hartenjagen, want Chloë heeft de smaak te pakken. Om 23.30 gaat het licht uit en zeg ik, tot morgen.