dag 3

Allereerst mijn excuses dat ik zo laat ben, daarover straks meer.

Vandaag word een relax dag. Genieten van dit mooie hotel. Ik word wakker om 6.00, weer dat tijdsverschil hé. Hoop dat dat snel voorbij is. Ik zet wat koffie en ga heerlijk op ons, nu nog koele terras zitten. Ik schrijf de blog af die ik gisteren niet af had gekregen. Tijdens mijn koffie en schrijven zie ik de zon opkomen, wauw dat gaat snel. Die grote oranje zon die zie je gewoon boven de heuvels uitkomen. In mijn hoofd hoor ik het liedje Afrika van Toto. Het ontbijt is hier om 8.45, vraag mij niet waarom het niet gewoon 8.30 of 9.00 is. Het is gewoon zo accepteer het maar gewoon. Dit zeg ik eerlijkheidshalve tegen mezelf, want ik snap dat dus niet. Ronde getallen wil ik hebben. Nou ja zal wel aan mij liggen.
Het ontbijt word ook hier aan tafel geserveerd. Luther, himself neemt de bestelling op. Kiezen kan je uit alles, vijf soorten brood, vijf verschillende soorten ei. Met bacon, zonder bacon, het hele riedeltje komt voorbij. Ik neem natuurlijk een gebakken eitje met de zon bovenop. Dat kan natuurlijk niet anders met zulke dagen. Ook bestellen we, gewoon uit nieuwschierigheid de homemade jam. Mmmm die is echt lekker. Hier gaan wij wat van mee vragen.

Collega

Ik heb een collega die portugees is. Hij woont al jaren in Nederland, of zijn hele leven al in Nederland, eigenlijk weet ik het niet eens. Maar goed lang verhaal kort, tips gevraagd en hij kwam met de tip dat we in Mertola en in Minas de São Domingos moeten gaan kijken. 40 minuutjes rijden, dus dat is wel de moeite waard. We vertrekken direct na het ontbijt om de ergste warmte voor te zijn. We stappen in en het is 32 graden. Lekker dus. We rijden richting onze eerste stop Mertola. Een mooi karakteristiek plaatsje met een kasteel op de top van de berg waar het dorp tegenaan is gebouwd. Volgens mij heeft elk dorp hier in portugal een eigen fort. We lopen even door het dorpje heen. We gaan een souvenirs winkel binnen en om niet als typisch Nederlands gezin, kijken, kijken niet kopen, over te komen kopen we een ansichtkaart. Nee hoor we hebben echt iets gekocht. Een echt heel mooi met de hand beschildert espresso kop en schotel. Mooi voor in onze herinneringen kast. Vanuit de souvenir winkel gaan we snel naar de met airco uitgeruste auto. Het is ondertussen 38 graden. We rijden nog even een kwartiertje verder richting Minas. Langs de weg zien wij allemaal borden van, wij denken een vos, maar het schijnt dus de zeldzame Iberische lynx te zijn. Voorzichtigheid is dus geboden. Stel je rijd er één plat dan word je daar niet heel vrolijk van denk ik. We rijden het dorpje Minas binnen en zien een prachtig meertje met aangelegd strand. Mensen zwemmen en kanoën daar. Het ziet er erg gezellig uit. Het dorpje voor de rest stelt niet heel veel voor, maar maak toch even een foto van de omgeving voor mijn collega.

Het is ondertussen tegen twaalven en de 40 graden word aangetikt. We hebben ons voorgenomen vanavond de bbq aan te steken op ons dakterras en moeten dus hiervoor even naar de supermarkt. We rijden in 50 minuten terug naar Castro verde om in de intermarche wat boodschapjes te doen. Het vlees word verzorgt door Philipe en Luther dus daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. We lunchen eventjes licht met wat yoghurt, dat scheelt vast voor vanavond. Het is 14.00 en tijd voor het zwembad. We zouden rustig aan doen vandaag wisten jullie nog, dus nu gaan we ontspannen.

Stier

Na het ontspannen, beetje zwemmen, beetje lezen, beetje slapen van alles een beetje is het 17.00. De tijd van ontspanning is weer voorbij. Philipe en Luther wonen op het landgoed, maar niet bij het gasten complex. Ze wonen op een oude boerderij onderaan de heuvel. Hier tussen staan koeien en paarden in de wei. Philipe heeft aangegeven eens naar de stallen vlak naast hun huis te lopen. Daar staat een hengst en een stier. We kunnen wel wat beweging gebruiken en vinden dat wel een leuke wandeling. We lopen langs de keuken voor wortels en gaan op weg. Even tussen haakjes, het is nog steeds 35 graden. We lopen langzaam bergaf en komen bij de paardjes. Na wat wortels gegeven te hebben gaan wij verder richting de stier en hengst. Na een half uurtje zijn we bij de stallen en ontmoeten een enorme stier. Wauw hij ligt nu nog maar op grond. Chloë heeft nog een hele witte kool mee en probeert de stier daar mee op te laten staan. Uiteindelijk na een aantal blaadjes kool steeds iets verder weg te gooien staat hij op. Wat een beest, verdorie wat is die groot, maar wat een vriendelijk hoofd heeft hij. We geven de rest van de wortelen aan de hengst en de kool aan de stier. We lopen weer terug richting de Herdade. Het is een klein stukje, 1,3 kilometer, maar in deze hitte lijkt het wel een eind.

Na het lopen springen we onder de douche en gaan naar ons dakterras de tafel dekken. Andre, het manusje van alles, heeft de bbq helemaal klaar gezet. Ik hoef hem dus alleen nog maar aan te steken. We trekken een fles wijn open en doen ons vast te goed aan wat brood en kaas. Van Philipe moesten we perse de worst en hamburger proberen. Deze maken ze zelf en schijnt heerlijk te zijn. Philipe komt de schaal met vlees brengen. Je kan een heel vlees pakket krijgen, maar dat zou voor ons te veel zijn. Wij gaan dus alleen voor de worst en de hamburger. De hamburger is echt helemaal naturel met alleen vlees geen kruiden of andere toevoegingen alleen vlees van de benen, bil en voor een beetje vet wat vlees van de buik. Puurder dan dit kan je het niet krijgen. De worsten zijn ook zelfgemaakt. We krijgen zes worsten, twee verschillende. Één met kip en kruiden en één met varken en kruiden. Alles is heerlijk echt heerlijk. Na het eten brengen we de schaal, bbq attributen, wijnglazen en lege flessen bubbeltjeswater terug naar het restaurant. We zetten alles op een tafel en wat er dan gebeurt kan je je niet voorstellen. Andre komt uit de keuken en schreeuwt, no, no, no, no. Door deze commotie komen ook Philipe en Luther de keuken uit en ook zij zijn een beetje verbaast. Waarom wij de spullen terug brengen. Dat is hun werk. Ze zijn echt verbaast. Ze waren natuurlijk niet echt boos, maar vonden het echt onzin dat wij de spullen hadden terug gebracht.

We bestellen nog twee koffie en vragen of ze de Portugese versie van de Caipiroska kunnen maken, het drankje dat we in Brazilië hebben gedronken. Het schijnt dat ze die hier ook maken, maar dan met een Portugese drank erin. Dat kunnen ze dus ik zeg, na de koffie willen wij er wel één. Philipe geeft aan dat hij er dan maar vijf moet maken. Voor zichzelf en voor Luther en André ook één. De drank lijkt op de caipiroska, maar iets zoeter. We gaan met z'n allen bij het zwembad zitten en komen een beetje aan de praat. Philipe en Luther reizen veel en hebben al heel veel van de wereld gezien. Ze hebben zelfs de oriëntexpres gedaan. Gaaf om hun verhalen te horen. Van het ene drankje komen we terecht in de rosé en van de rosé weer in iets anders en zo werd het ineens erg laat. Vandaar dat ik niet meer kon typen toen ik op de kamer kwam.

Vandaag vertrekken we naar de villa, maar omdat we daar pas om drie uur terecht kunnen, mogen we hier zolang blijven als we willen. Als we de kamer maar uit zijn voor 11.30 zodat ze de kamer kunnen schoonmaken voor de nieuwe gasten. Mochten jullie dus ooit in Portugal zijn en een mooie plek zoeken is dit voor 100% een aanrader. Herdade du Zambujal.