dag 5

Het is weer 6.00 en we zijn weer wakker. We hebben in één ruk doorgeslapen, maar zijn toch weer vroeg wakker. Het zit er nog steeds in blijkbaar. Ik heb heerlijk geslapen, het bed is niet zo hard als thuis en heb dus wel een beetje last van mijn rug. Dit zal zo wel overgaan. We gaan even buiten voelen, maar voor koffie is het even te koud. Binnen is het heerlijk. We vleien ons neder op de heerlijke bank en genieten van dit prachtige huis. We drinken nog een bakkie en gaan dan eens polshoogte bij Chloë nemen die dus nog steeds op één oor ligt. Het is maar goed dat ze een twee persoonsbed heeft, want ze ligt weer eens overdwars. We maken haar wakker. Het is immers al 8.30. We willen even naar een strandje rijden en aangezien dat een uurtje rijden is willen we op tijd vertrekken. Het is dan nog redelijk koel en misschien zijn we de drukte voor. We hebben een speciale strand app gekregen van de beheerster zodat we op elk strand kunnen zien hoe druk het is en of het nog zin heeft er naartoe te gaan. We vertrekken na het ontbijt om 9.45 en moeten nog wel even tanken. Dit gaan we voor het eerst doen nadat we uit Lissabon zijn vertrokken we hebben al meer dan 750 kilometer gereden en er zit nu echt niet veel meer in. De verbuiksmeter geeft 1 op 23 aan. Ik tank maar 33 liter wat voor mij bewijst dat deze hybride echt een stuk zuiniger is dan een normale benzine auto. Ik ben nogal sceptisch wat dat betreft. We voeren de bestemming in de ik weet alles en deze geeft een aankomst tijd van 11.11 aan. Ik rij één keer een beetje verkeerd en hij verspringt vijf minuten. Weer klopt het als een bus. Bijna aangekomen bij Praia de Marinha lezen we op de app dat het strand vol is. Dit is wel een beetje vervelend aangezien we dan ruim een uur voor niets hebben gereden. We rijden, zo dwars als dat we zijn, toch even door. Misschien kunnen we alleen even naar het uitzicht kijken. Als we bijna bij het strand zijn zien we de auto's al langs de weg geparkeerd staan. Dit betekend niet veel goeds. We rijden door tot het strand en de parkeerplaats, we moeten wel aangezien we hier toch niet kunnen keren. We kijken vanuit de auto naar het uitzicht en vinden het toch wel jammer dat we niet kunnen parkeren. We rijden weg en na 50 meter stappen er voor ons twee dames in hun auto er rijden precies voor ons weg. Dat is even mazzel. Pik in die plek. We parkeren en lopen richting het strand. Er staat een stoplicht die op rood staat om het strand op te gaan. We willen toch even kijken en als het te druk is lopen we gewoon terug. Ik kijk naar beneden en zie het strand. Dat lijkt helemaal niet druk. We lopen door en komen op het strand. Het is helemaal niet druk, dat is vreemd. We lopen nog even door de ijskoude branding welke overigens vol ligt met zeewier. Het zijn de rotsen die het strand indrukwekkend maken, maar voor de rest is het een beetje zozo. Van drukte is echt geen sprake en aangezien we geen strand mensen zijn lopen we even heen en weer en lopen dan weer terug. We willen nog even over de rotsen lopen om een paar mooie foto's te maken. Dit lukt prima. Vergeet niet de foto's te kijken hé. Ik zal er ook één bij doen van het 'drukke strand'.

Na een paar mooie foto's gaan we weer richting de auto om weer terug te rijden. We hebben een beetje afgesproken elke dag weer om een uur of twee 'thuis' te zijn. Zo zijn we de drukte en warmte voor en kunnen we genieten van de tuin en het zwembad. Ik weet alles zegt dat we om 14.02 thuis zijn. Ik probeer toch te kijken of ik voor tweeën thuis kan zijn. Al is het alleen maar uit principe, ik rij een paar keer iets harder, maar de tijd verandert niets. Om precies 14.02 parkeren we weer voor het huis. Google weet dus echt alles, zelfs dat ik op sommige stukken iets harder zou gaan. Bizar.

Bommetje

Onze opblaas dieren waren blij dat we weer thuis waren. Ze hadden onderling een beetje ruzie gehad wie in welke hoek mocht liggen. Schildpad zei dat hij het meeste recht had, omdat hij de oudste was, maar Lama vond dat hij ook een keer bij het trappetje moest liggen, zodat hij een bommetje in het diepe kon doen. Eenhoorn vond alles best, maar kan niet tegen ruzie dus die wilde al weglopen, maar het hek zat op slot. We hebben de boel gelukkig kunnen sussen en gezegt dat we dit niet meer willen anders zouden we ze leeg laten lopen. Ze zouden het gaan proberen. De rest van de dag hebben we heerlijk gedobbert en gerelaxed. Van ruzie was geen sprake meer. Chloë zou vandaag voor ons koken en wij mochten dus lekker blijven zitten. Quesadilla's met gehakt. Het was weer heerlijk. Wel moesten we daarna even stofzuigen en dweilen, want Chloë kookt de grond ook altijd een beetje mee. Morgen gaan we 's morgens naar een oud moors stadje.